Κάποτε αναρωτήθηκα και προβληματίστηκα για την κυριαρχία της ανεξιθρησκείας επί της θρησκείας και της ελληνικής παράδοσης!
Σήμερα μετά από διάστημα ενός χρόνου και τριών μηνών, είδα ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που παλεύουν για το αυτονόητο που εγώ πιστεύω.
Είδα με ικανοποίηση ότι και οι Ευρωπαίοι Δικαστές, με συντριπτική πλειοψηφία, αποφάσισαν αμετάκλητα ότι δεν μπορούν οι ανεξίθρησκοι υποτίθεται, να επιβάλλουν τη δική τους άποψη σ' αυτούς που θέλουν να οριοθετούν την πορεία τους στη ζωή, με εθνικά ή θρησκευτικά σύμβολα και να τους υποχρεώνουν να καταργούν έθιμα και σύμβολα προαιώνια και σεβαστά από τις κοινωνίες και τα κράτη, στα πλαίσια της εθνικής, θρησκευτικής και λαϊκής τους κουλτούρας.
Με δεκαπέντε ψήφους υπέρ και δύο κατά η Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκδικάζοντας την προσφυγή Λάουτσι και άλλων κατά Ιταλίας, αποφάνθηκε σήμερα ότι η παρουσία του σταυρού στις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση.
Η υπόθεση αφορούσε την παρουσία των σταυρών στις σχολικές αίθουσες των δημόσιων σχολείων στην Ιταλία, η οποία κατά τους προσφεύγοντες ήταν ασυμβίβαστη με την υποχρέωση του κράτους να σέβεται, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, κατά την εκπαίδευση και τη διδασκαλία, το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν στα παιδιά τους μια εκπαίδευση και διδασκαλία σύμφωνα με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις.
Στην ακροαματική διαδικασία, παρενέβησαν, ως τρίτοι, 33 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, Ευρωπαϊκό Κέντρο του Νόμου και της Δικαιοσύνη, η Διεθνής Επιτροπή Νομικών, η Interights και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και οι κυβερνήσεις Αρμενίας, Βουλγαρίας, Κύπρου, Ρωσίας, Ελλάδας, Λιθουανίας, Μάλτας, Μονακό, Ρουμανίας και Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου.
Στο σκεπτικό της απόφασης διευκρινίζεται ότι ναι μεν τα κράτη-μέλη του ΣτΕ έχουν την υποχρέωση να σέβονται, κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, η παρουσία του σταυρού στις σχολικές αίθουσες, δεν αντιστρατεύεται το δικαίωμα των γονέων, να ανατρέφουν τα παιδιά τους, ανάλογα με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις..
Το Δικαστήριο δεν αποδέχθηκε ότι, η παρουσία του σταυρού ή άλλων θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες, συνιστούν επιρροή στους μαθητές, διευκρίνισε ότι η απόφαση για τοποθέτηση θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία εναπόκειται στα κράτη-μέλη και αποφάνθηκε ότι αυτό, δεν αποτελεί κάποια μορφή κατήχησης.
Μετά από αυτά θα πω πλέον με βεβαιότητα ότι: Η αθεϊα ή η πίστη δεν επιβάλλεται με νόμους και απαγορεύσεις αλλά είναι ζήτημα τρόπου σκέψης, φιλοσοφίας και στάσης ζωής του κάθε ανθρώπου!
Και θα ξαναπώ ότι το να μάχεται κανείς με φανατισμό κατά της θρησκείας προδίδει ότι είναι ένας θρησκόληπτος άθρησκος!
Και οι άνθρωποι κάποτε πρέπει να βρουν τη μέση τομή και να απεγκλωβιστούν από κάθε μορφή θρησκοληψίας, όχι μόνον των θρησκευόμενων αλλά και των φανατισμένων και δογματικών ...άθρησκων!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου