Μαρία Τζιρίτα
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
Τις μνήμες της καρδιάς μου ποιός θα μου τις φέρει της νιότης μου να πιω τ'αθάνατο νερό...
Ο πιο βαθύς μου εαυτός είναι πολλά που ξέρει μα κρύβεται σε μια σπηλιά κοντά στο παρελθόν... Τον ανταμώνω που και που τις ώρες που'μαι μόνη όταν ηλιοβασίλεμα αράζω στην ακτή...
Το βλέμμα του μου λέει πολλά κι η όψη του άλλα τόσα όμως τα περισσότερα τα λέει η σιωπή... Έτσι κοιτώ τη θάλασσα κι αφήνομαι στο χρώμα στις πινελιές της ίριδας που στάζει ο ουρανός... Ειν'άραγε ο άνθρωπος φτιαγμένος από χώμα που του'δωσε πνοή κι ανάσα ο Θεός;....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου