Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Βάλια Καραμάνου,,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ "ΝΟΣΗΜΑΤΑ"


 
Βάλια Καραμάνου
 http://vkaramanou.blogspot.gr/
Σε μια εποχή που όλα φθίνουν δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη η λογοτεχνική παραγωγή: οι εκδοτικοί οίκοι πτωχεύουν εκδίδοντας όλο και δυσκολότερα νέα βιβλία, οι αναγνώστες μειώνονται δραματικά και – στον αντίποδα- τα ανέκδοτα χειρόγραφα που υποβάλλονται προς αξιολόγηση έχουν αυξηθεί σε βαθμό που προκαλείται απορία. Καλό είναι βέβαια που ο νεοέλληνας γράφει, αλλά ακόμα καλύτερο θα ήταν να διαβάζει. Βέβαια, όλοι δηλώνουν πως διαβάζουν και γράφουν μανιωδώς, γεγονός παράδοξο, αν κρίνουμε από τον χρόνο παραμονής τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη πλευρά, οι νέοι συγγραφείς παραπονούνται συχνά- και όχι άδικα- πως δεν γίνεται επαρκής προώθηση των έργων τους στην αγορά, ακόμα και αν καταφέρουν να εκδοθούν και από μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Τι φταίει λοιπόν για όλα αυτά;
Παρακάτω θα επισημάνω κάποιες από τις αιτίες, που- κατά τη γνώμη μου- συμβάλλουν στην παρακμή της λογοτεχνικής παραγωγής.


 
  1. Καρκίνωμα της λογοτεχνίας αποτελεί η αυτοέκδοση. Όποιος διαθέτει ένα χρηματικό ποσό μπορεί να εκδοθεί (και απ’ ό,τι φαίνεται διαθέτουν ακόμα αρκετοί!). Γεγονός που διαπιστώνεται ακόμα και σε ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους και όχι σε απλά τυπογραφεία με μια φίρμα. Εύκολο κέρδος για έναν εκδότη και ηθική ικανοποίηση του εκδιδόμενου ώστε ν’ αποκαλείται πλέον συγγραφέας. Ανάμεσα λοιπόν στους χιλιάδες πλέον τίτλους που κυκλοφορούν, είναι μάλλον απίθανο να ξεχωρίσει ένα πραγματικά καλό βιβλίο (που σχεδόν πάντα βρίσκει τον δρόμο του τελικά). Αν όμως δεν υπήρχε η δυνατότητα αυτοέκδοσης, οι τίτλοι που θα κυκλοφορούσαν θα ήταν συντριπτικά λιγότεροι και επομένως η ανάγκη προώθησης των καλών βιβλίων θα γινόταν λιγότερο επιτακτική, ενώ παράλληλα ο αναγνώστης θα εθιζόταν σε ποιοτικότερα αναγνώσματα.
  2. · Παρουσίαση βιβλίου ή πάρτι; Τίποτα από τα δύο! Αν έπρεπε να γίνει κάτι αναγκαστικά, θα προτιμούσα το πρώτο σε κάποιον ήσυχο χώρο, λιτά και περιεκτικά. Η παρουσίαση του βιβλίου δεν έχει καμία σχέση με φαγητό, ποτό, events, δημόσιες σχέσεις- ή τουλάχιστον αυτό θα συνέβαινε σε έναν ιδανικό κόσμο. Γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει αν γράφει ο συγγραφέας πρωί ή βράδυ, σε ποιο μέρος του σπιτιού του, ποιο είναι το κατοικίδιό του, η προσωπική του κατάσταση, τι ζώδιο είναι, κλπ. Κάθε βιβλίο είναι ερέθισμα για ένα ταξίδι, που ο καθένας θα το βιώσει με τον τρόπο του. Όλα τα άλλα απλά είναι κοσμικά γεγονότα, που δεν έχουν σχέση με το βιβλίο.
  3. · Η εικόνα εισβάλλει απειλητική παντού. Τα εξώφυλλα θυμίζουν παιδικά εικονογραφημένα βιβλία με τεράστιες χρυσές γραμματοσειρές, μακρυμαλλούσες αιθέριες υπάρξεις με πέπλα και άλλα παρόμοια. Σε έναν ιδανικό κόσμο με ψαγμένους αναγνώστες το εξώφυλλο είναι δευτερεύον. Αυτό που μετρά είναι ο τίτλος και κατόπιν το οπισθόφυλλο, όλα τα άλλα αφορούν σε άλλες αγορές, για παράδειγμα ρούχων ή παιχνιδιών.
  4. · Τέλος, σημασία έχει ο λόγος ύπαρξης ενός βιβλίου (αν όντως υφίσταται). Το καλό βιβλίο τολμά να ενοχλεί, αφυπνίζει, έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Όταν λοιπόν κάποιος γράφει απλά για να τέρψει το κοινό του με κάτι εύπεπτο ή για να δείξει πόσο όμορφες καινούργιες λέξεις έχει μάθει και πόσο κουλτουριάρης είναι, δεν μπορεί να αποκαλείται συγγραφέας. Ας μας αποδώσουν τελικά οι αναγνώστες αυτήν την ιδιότητα προτού αναγορευτούμε μόνοι μας σε κάτι που δεν γνωρίζουμε αν πραγματικά μας αξίζει 
  5.  https://vkaramanou.blogspot.gr/p/articles.html?spref=fb

Δεν υπάρχουν σχόλια: