ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΠορείες ζωής και χρωμάτων:

έκθεση ζωγραφικής στον «Παλαμήδη» (Γράφει ο Γ. Κόνδης)

Τι θα μπορούσε να σας κάνει να επισκεφθείτε μιας έκθεση ζωγραφικής ντόπιων καλλιτεχνών; Η γνωριμία μαζί τους ίσως; Η πληροφορία πως κάτι αξίζει; Ίσως, για να περάστε λίγο χρόνο πιο ευχάριστα; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, νομίζω πως πραγματικά αξίζει να δείτε από κοντά την έκθεση έξι ανθρώπων των οποίων η προσωπική πορεία είναι διάχυτη στα έργα τους. Καλά! θα μου πείτε. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό κάθε καλλιτέχνη. Μέσα από τα έργα του καλλιτέχνη αντικατοπτρίζεται μια προσωπική πορεία σίγουρα, αλλά σε τούτη την έκθεση που γίνεται στη φιλόξενη στέγη του Παλαμήδη στο Ναύπλιο υπάρχει και κάτι διαφορετικό: η προσωπική εμπειρία ξεκινά από χώρους δουλειάς, από εμπειρίες ζωής, από διάθεση ανάγνωσης ενός κόσμου με πολλά άγνωστα σημεία, ανάγνωση κοπιαστική και πολλές φορές αδιέξοδη καθώς θα πρέπει κάποιος να αρχίσει από την αρχή.

Η έκθεση συνδυάζει αρχικά πρόσωπα, τεχνοτροπίες και ιστορίες ζωής. Η Κατερίνα Μπεκιάρη-Βασιλείου είναι γνώριμη στο χώρο αλλά και γενικότερα στο Ναύπλιο καθώς έχει εκθέσει πολλές φορές έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. «Γυμνά και άφωνα τα πάθη των ανθρώπων…» τιτλοφορεί την παρουσίαση βάζοντας, σε μια αλληγορική σύνθεση, την κεφαλή του Αγ. Ιωάννου να δεσπόζει στο χώρο. Γυμνά αλλά όχι άφωνα είναι τα πάθη για τον Κώστα Δημούλη που προτείνει μια εξαιρετική σύνθεση για το θέμα και παράλληλα αφιερώνει στην φύση και τον άνθρωπο το δικό του πάθος δημιουργίας. Θεώρησα πως έχει κάνει σπουδές στη ζωγραφική, αλλά η συζήτηση μαζί του μου αποκάλυψε μια ιστορία ζωής εντελώς αντίθετη, τουλάχιστον επαγγελματικά, και αυτό είναι που δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στο έργο του. Την ίδια πορεία αγώνα με την καθημερινότητα γνώρισε και μια άλλη επίσης γνωστή για τις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις, η Σωτηρία Αλεξιάδη. 

Μάλιστα είναι και η διαφορετική τεχνοτροπία έργων που χαρίζει στην αίθουσα άλλο φως: το μπατίκ. Έργο σε μετάξι και χρώμα, μια διαδικασία δύσκολη που, κάπως, χάνεται σήμερα. Η Σωτηρία αφιερώνει στο Ναύπλιο τη ματιά της και μετατρέπει τα έργα τέχνης του λαϊκού πολιτισμού, όπως αυτό το οικογενειακό κιλίμι, σε έργο μιας εξαιρετικής ομορφιάς. Ο Βαγγέλης Ζερβόπουλος, θέλησε να δοκιμάσει. Από τους νεότερους καλλιτέχνες που δοκιμάζουν, πειραματίζονται και… πετυχαίνουν να προσελκύσουν την προσοχή του κοινού με την εξαιρετική αντίληψη των θεμάτων, την πλαστικότητα των προσώπων και τη χρωματική σύνθεση που παγιδεύει το βλέμμα. Πιο σύγχρονες αναζητήσεις δηλώνουν οι συνθέσεις του Άγγελου Πατρινιού, με θεματικές, όπως τα «μπαράκια», που ξαφνιάζουν με την πρωτοτυπία της τοποθέτησης των προσώπων και την χρωματοσύνθεσή τους. Τέλος, ξεχωριστή είναι η θεματολογία του Γιάννη Νόνη, όπως ξεχωριστές και οι αγιογραφίες του με την Σταύρωση και τον Επιτάφιο θρήνο να ξεχωρίζουν. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του ασχολείται πλέον επαγγελματικά με τον τομέα αυτό και αποτελεί μια καλλιτεχνική πρόταση που συγκινεί σήμερα ένα όλο και μεγαλύτερο κοινό.

Η συνάντηση με τους καλλιτέχνες θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016, οπότε και θα κλείσει ο κύκλος αυτός για να ανοίξει κάποιος άλλος μιας και, όπως είναι γνωστό, ο Παλαμήδης γιορτάζει τα 70 χρόνια της δικής του δημιουργικής πορείας μετατρέποντας το σπίτι του σε φιλόξενο στέκι για τους ντόπιους δημιουργούς. Αξίζει πάντως να μην την χάσετε γιατί η συζήτηση μαζί τους θα σας δώσει την ευκαιρία να δείτε τα έργα από μια άλλη οπτική: εκείνη που συνδυάζει τις πορείες ζωής με εκείνες των χρωμάτων ζωγραφίζοντας μάλλον το πιο εκπληκτικό έργο τέχνης που δεν είναι άλλο από τον δημιουργικό άνθρωπο.