Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Έχει χαθεί ή όχι κάθε ευκαιρία... στην Ελλάδα της κρίσης;


γράφει ο Δημήτρης Σκούφης.
Ο Δ. Σκούφης έχει διατελέσει Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, Τέως Δήμαρχος Λυρκείας Αργολίδος
Σήμερα είναι Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών (Δημοτική Ενότητα Λυρκείας) της παράταξης ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

Χωρίς αμφιβολία πολλοί -μεταξύ των οποίων και ο γράφων- διέβλεπαν στην αρχή της κρίσης ότι πίσω από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε ως χώρα θα είχαμε και μια μοναδική ευκαιρία να αλλάξουμε ριζικά - εννοείται προς το καλύτερο- όλα όσα είχαν δομηθεί λάθος δεκαετίες ολόκληρες πριν. Υπάρχουν όμως ελπίδες ακόμη να συμβεί κάτι τέτοιο μετά την κατασπατάληση τριών και πλέον ολόκληρων χρόνων χαλαρής αντιμετώπισης της κρίσης ιδίως από πλευράς των εντελώς απαραιτήτων εκείνων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη χώρα;



Η αλήθεια είναι ότι από τις ελπίδες αυτές έχουν απομείνει ελάχιστες. Και αυτό γιατί τόσο το πρώτο κύμα των συνεπειών της κρίσης, όσο και όσων άλλων ακολούθησαν στη συνέχεια- και μάλιστα με ιδιαιτέρως αρνητικά αποτελέσματα κυρίως για εκείνους τους Έλληνες που δεν συγκαταλέγονται στους μονίμως έχοντες και κατέχοντες- αντιμετωπίστηκαν και σπασμωδικά και φοβικά, και πάντως χωρίς πλήρη επίγνωση της σοβαρότητας των επιπτώσεών τους στην εν γένει πορεία για τον εξορθολογισμό της οικονομίας της χώρας, την θεσμική , κοινωνική κλπ ανασυγκρότησή της, και βέβαια της αναβάθμισης του γεωπολιτικού της ρόλου.

Δεν είναι και μπορεί να είναι επιτυχία για τη χώρα το γεγονός της αποχώρησης της τρόικας πρόσφατα χωρίς την «επιβολή νέων μέτρων». Δεν είναι και δεν μπορεί να είναι επιτυχία για τη χώρα η είδηση πως δύο Ελληνικές τράπεζες οδεύουν προς άλλες... ξένες (κατά πάσα πιθανότητα) αγκαλιές.

Τέτοιες διαπιστώσεις υποδηλώνουν πως η ζωή εξακολουθεί να συνεχίζεται, αλλά «μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες». Για τους άλλους το όνειρο της εξόδου από την κρίση συνεχώς απομακρύνεται και οι καλύτερες μέρες αναβάλλονται έτσι απλά και με μόνη, όπως φαίνεται, προοπτική ότι έρχονται πολύ χειρότερες.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα είναι εγκληματική τουλάχιστον αμέλεια η συνέχιση της άσκοπης ανάλωσης - και με την επίκληση ποιας δικαιολογίας άραγε;- του όποιου πολιτικού χρόνου εξακολουθεί να χωρίζει τη χώρα από εντελώς ανεπιθύμητες καταστάσεις, τις όποιες ούτε εγώ ποτέ, ούτε κανείς άλλος υποθέτω, θα ήθελε να προβλέψει και πολύ περισσότερο να κατονομάσει και να περιγράψει.

Ήδη οι προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας μετατέθηκαν από το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους σε 12 έως 18 μήνες αργότερα και αυτό υπό προϋποθέσεις. Δεν είναι ούτε φρόνιμο, ούτε επιτρεπτό, εν όψει και μόνο αφενός της εξασφάλισης της τελευταίας δόσης των 8.2 δις ευρώ και αφετέρου της «καλοκαιρινής» ραστώνης ή της αναμενόμενης αυξημένης τουριστικής κίνησης ή της αύξησης της εποχιακής απασχόλησης κλπ να αφεθεί έως τον Σεπτέμβριο και ακόμα χειρότερα έως και τις γερμανικές εκλογές (...) ο χρόνος να κυλήσει χωρίς να προχωρήσουν οι αναγκαίες εκείνες μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα , χωρίς τις οποίες δεν μπορεί παρά να επιστρέψει σε συνθήκες δίχως προοπτική, δίχως «αύριο».

Κάθε περαιτέρω αναβολή στην ανασύνταξη της οικονομίας της χώρας, την θεσμική, διοικητική, κοινωνική ανασυγκρότησή της κλπ όχι μόνο θα επιτρέψει για μια ακόμη φορά στο εγχώριο πολιτικό – οικονομικό κατεστημένο να διασωθεί, αλλά και να χαθεί οριστικά και αμετάκλητα το στοίχημα για αυτοδύναμη ανάπτυξη και προοπτική, ανεξάρτητα από τις αλλαγές που θα επισυμβούν ή όχι, στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας κλπ της ευρωζώνης.

Ένα πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο που χρόνια τώρα με δημόσιες και προς κάθε κατεύθυνση δηλώσεις του τάσσεται ανεπιφύλακτα - πλην όμως με «ατελέσφορες» και κατ΄ επέκταση με «πρακτικά μη εφαρμόσιμες» κάθε φορά πολιτικές - υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης κινητής και ακίνητης περιουσίας, της δίκαιης εν πάση περιπτώσει και ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες -κατά πως και Σύνταγμα της χώρας μας ορίζει- φορολόγησης όλων των Ελλήνων πολιτών.

Ένα πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο που χρόνια τώρα κάνει πως δεν γνωρίζει πως όλοι οι έμμεσοι φόροι (μεταξύ αυτών και ο ΦΠΑ) προκαταβάλλονται κατά τις συναλλαγές και που αρνείται να αναγνωρίσει ότι η διαπίστωση φοροδιαφυγής επί των φόρων αυτών είναι ΚΛΟΠΗ δημοσίου εσόδου. Αντίθετα επιτρέπει τεράστια τέτοια ποσά έμμεσων φόρων να μην αποδίδονται άμεσα στο κράτος, να διακανονίζονται σε πολλές δόσεις χωρίς δημοσιότητα, χωρίς προσαυξήσεις κλπ-κλπ ακόμη και μετά τις αιματηρές οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων, παροχών υγείας κλπ.

Υπάρχει ακόμα έστω και ένας Έλληνας που να μην αντιλαμβάνεται ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές στην κατεύθυνση ριζικής ανασύνταξης του κράτους αποτελούν την μοναδική απάντηση στην πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα ή ότι η προβληματική του δομή και η ραγδαία επιδείνωση της λειτουργίας του τα τελευταία χρόνια κλπ-η οποία και συνεχίζεται έως και σήμερα- υπήρξε βασικός παράγοντας γιγάντωσης του δημοσιονομικού του προβλήματος και ταυτόχρονα σοβαρό εμπόδιο για βιώσιμη ανάπτυξη; Υπάρχει;

« Έλληνα πολίτη, αυτό... το κράτος... επιβάλλεται να αλλάξει τώρα.....». και αυτό γιατί ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή.. και πάντως όχι μόνο επειδή ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ......

Δεν υπάρχουν σχόλια: