Η αχαριστία θα μπορούσε να είναι το όγδοο θανάσιμο αμάρτημα του ανθρώπου καθώς δεν έχει σε τίποτα να «ζηλέψει» τα υπόλοιπα επτά. Κι όμως η πλειοψηφία στην σημερινή κοινωνία που φέρεται αχάριστα, δεν καταλαβαίνει καν το μέγεθος του λάθους που κάνει με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μην είναι άμεσα ορατό και να επαναλαμβάνεται. Τις τελευταίες μέρες έχω θαυμάσει την ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζουν οι Ιάπωνες αυτήν την βιβλική καταστροφή – η οποία ακόμα (την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) δεν έχει τελειώσει και οι κίνδυνοι για ντόμινο καταστροφών είναι πλέον δεδομένοι.
Κάποιοι συγχέουν την καταστροφή με το 2012 και τα σενάρια που έχουν κατά καιρούς γραφτεί, άλλοι συνδέουν το φετινό τσουνάμι με εκείνο του 2004 το οποίο αποδίδουν στο HAARP και τις πυρηνικές υποθαλάσσιες δοκιμές των Η.Π.Α. Όπως και να έχει όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, εφόσον η μετατόπιση του άξονα της γης έχει ήδη καταγραφεί ως γεγονός και το ξύπνημα του ηφαιστείου στην περιοχή φαντάζει ως ένα νέο πρόβλημα στην παγκόσμια σκηνή.
Ώρες ώρες σκέφτομαι τι γίνεται όταν εδώ στην Ελλάδα ρίχνει λίγο ψιλόβροχο. Βγαίνουν όλοι έξω στους δρόμους με το αυτοκίνητο, για ομπρέλα ούτε λόγος, και βρίζουν την ώρα και την στιγμή που άρχισε να βρέχει και τους χάλασε το μαλλί από το κομμωτήριο ή τους λέρωσε το φρεσκοπλυμένο τους αμάξι. Για να σκεφτούν ότι έχουμε ανάγκη την βροχή λόγω ξηρασίας, δεν τους περνάει καν από το μυαλό. Και ακριβώς εδώ καθρεπτίζεται η έννοια της αχαριστίας. Ναι, περνάμε δύσκολα – γι αυτό ούτε λόγος, αλλά πάντα θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι είμαστε κατά πολύ πιο τυχεροί από πολλούς συνανθρώπους μας ανά τον πλανήτη. Μερικές φορές είμαστε όντως τυχεροί, αν και στο παρελθόν έχουμε αντιμετωπίσει και εμείς καταστροφές, όπως ο Μινωικός πολιτισμός που χάθηκε από το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Καλό είναι όταν απολαμβάνουμε τον καφέ μας, να προσπαθούμε να είμαστε ευχαριστημένοι που το πράττουμε αυτό όταν την ίδια ώρα ολόκληρες περιοχές σβήνονται από τον χάρτη και πολλοί συνάνθρωποι μας χάνουν όλους τους δικούς τους σε καταστροφές. Γιατί τα προβλήματα για τους περισσότερους, δυστυχώς, είναι τι θα φορέσουν και τι θα δουν στην τηλεόραση, την ίδια στιγμή που ο χρόνος τρέχει σηματοδοτώντας γεγονότα πολύ σημαντικά για όλη την υφήλιο.
Πέρα από την καταστροφή και την οδύνη, πάντα πρέπει να κοιτάμε το αύριο και την επιβίωση μας γι αυτό και σωστό είναι να σκεφτόμαστε την επόμενη μέρα. Θυμάμαι το 2004 ότι μετά το τσουνάμι οι περισσότεροι από εμάς μαζέψαμε ότι μπορούσαμε ο καθένας για να δώσουμε έστω και ένα χαμόγελο σε αυτούς τους ανθρώπους. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ας σκεφτούμε έστω θετικά όσα απολαμβάνουμε μέχρι στιγμής γιατί μπορεί κάποια στιγμή να τύχει και σε εμάς κάτι παρόμοιο, και τότε;;; Θετική σκέψη, λοιπόν, όσο μπορούμε για την σωστή αντιμετώπιση των γεγονότων που μας επιφυλάσσει η ίδια η ζωή. Το να «κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα», όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, δεν είναι ποτέ η σωστή λύση!!!
δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα “Παρατηρητής” στις 16/3/2011 Αρ. Φ. 879
Η αχαριστία θα μπορούσε να είναι το όγδοο θανάσιμο αμάρτημα του ανθρώπου καθώς δεν έχει σε τίποτα να «ζηλέψει» τα υπόλοιπα επτά. Κι όμως η πλειοψηφία στην σημερινή κοινωνία που φέρεται αχάριστα, δεν καταλαβαίνει καν το μέγεθος του λάθους που κάνει με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μην είναι άμεσα ορατό και να επαναλαμβάνεται. Τις τελευταίες μέρες έχω θαυμάσει την ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζουν οι Ιάπωνες αυτήν την βιβλική καταστροφή – η οποία ακόμα (την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) δεν έχει τελειώσει και οι κίνδυνοι για ντόμινο καταστροφών είναι πλέον δεδομένοι.
Κάποιοι συγχέουν την καταστροφή με το 2012 και τα σενάρια που έχουν κατά καιρούς γραφτεί, άλλοι συνδέουν το φετινό τσουνάμι με εκείνο του 2004 το οποίο αποδίδουν στο HAARP και τις πυρηνικές υποθαλάσσιες δοκιμές των Η.Π.Α. Όπως και να έχει όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, εφόσον η μετατόπιση του άξονα της γης έχει ήδη καταγραφεί ως γεγονός και το ξύπνημα του ηφαιστείου στην περιοχή φαντάζει ως ένα νέο πρόβλημα στην παγκόσμια σκηνή.
Ώρες ώρες σκέφτομαι τι γίνεται όταν εδώ στην Ελλάδα ρίχνει λίγο ψιλόβροχο. Βγαίνουν όλοι έξω στους δρόμους με το αυτοκίνητο, για ομπρέλα ούτε λόγος, και βρίζουν την ώρα και την στιγμή που άρχισε να βρέχει και τους χάλασε το μαλλί από το κομμωτήριο ή τους λέρωσε το φρεσκοπλυμένο τους αμάξι. Για να σκεφτούν ότι έχουμε ανάγκη την βροχή λόγω ξηρασίας, δεν τους περνάει καν από το μυαλό. Και ακριβώς εδώ καθρεπτίζεται η έννοια της αχαριστίας. Ναι, περνάμε δύσκολα – γι αυτό ούτε λόγος, αλλά πάντα θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι είμαστε κατά πολύ πιο τυχεροί από πολλούς συνανθρώπους μας ανά τον πλανήτη. Μερικές φορές είμαστε όντως τυχεροί, αν και στο παρελθόν έχουμε αντιμετωπίσει και εμείς καταστροφές, όπως ο Μινωικός πολιτισμός που χάθηκε από το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Καλό είναι όταν απολαμβάνουμε τον καφέ μας, να προσπαθούμε να είμαστε ευχαριστημένοι που το πράττουμε αυτό όταν την ίδια ώρα ολόκληρες περιοχές σβήνονται από τον χάρτη και πολλοί συνάνθρωποι μας χάνουν όλους τους δικούς τους σε καταστροφές. Γιατί τα προβλήματα για τους περισσότερους, δυστυχώς, είναι τι θα φορέσουν και τι θα δουν στην τηλεόραση, την ίδια στιγμή που ο χρόνος τρέχει σηματοδοτώντας γεγονότα πολύ σημαντικά για όλη την υφήλιο.
Πέρα από την καταστροφή και την οδύνη, πάντα πρέπει να κοιτάμε το αύριο και την επιβίωση μας γι αυτό και σωστό είναι να σκεφτόμαστε την επόμενη μέρα. Θυμάμαι το 2004 ότι μετά το τσουνάμι οι περισσότεροι από εμάς μαζέψαμε ότι μπορούσαμε ο καθένας για να δώσουμε έστω και ένα χαμόγελο σε αυτούς τους ανθρώπους. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ας σκεφτούμε έστω θετικά όσα απολαμβάνουμε μέχρι στιγμής γιατί μπορεί κάποια στιγμή να τύχει και σε εμάς κάτι παρόμοιο, και τότε;;; Θετική σκέψη, λοιπόν, όσο μπορούμε για την σωστή αντιμετώπιση των γεγονότων που μας επιφυλάσσει η ίδια η ζωή. Το να «κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα», όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, δεν είναι ποτέ η σωστή λύση!!!
δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα “Παρατηρητής” στις 16/3/2011 Αρ. Φ. 879
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου