έγκλημα κατά του Ερασίνου ποταμού

Του Αθανάσιου Μαρίνη

Για μια ακόμη φορά μπροστά στο οικονομικό όφελος το περιβάλλον περνά σε δεύτερη μοίρα και η Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδας αναλαμβάνει το ρόλο του δράστη – φονιά στο έγκλημα κατά του Ερασίνου ποταμού που ξεκινά από το ιστορικό και πλούσιας φυσικής ομορφιάς Κεφαλάρι του Άργους για να καταλήξει στη Νέα Κίο και τον υγρότοπο της ενός από τους σημαντικότερους υγροτόπους της ανατολικής Ελλάδας και ίσως ο σημαντικότερος της ανατολικής Πελοποννήσου. Κατά μήκος αλλά και στις εκβολές του Ερασίνου ποταμού ζουν πολλά ζώα πουλιά ψάρια αμφίβια ερπετά και φυτά που πραγματικά για να τα απαριθμήσουμε θα χρειαζόταν μια ολόκληρη σελίδα.

Η χρησιμότητα τους είναι αδιαμφισβήτητη και δεν υπάρχει χώρος για αμφισβητήσεις, αλλά και υποσημειώσεις.

Χωρίς καμία προστασία από την πολιτεία και τους τοπικούς άρχοντες και εν μέσω πανδημίας με τους ιδιώτες να ονειρεύονται κέρδη και πλούτη , ο Ερασίνος στο όνομα των αντιπλημμυρικών έργων (που και οι μικροπλημμύρες που συμβαίνουν τους πολύ βροχερούς χειμώνες βοηθούν στον εμπλουτισμό των επιφανειακών νερών της περιοχής και συμβάλουν στην διατήρηση της βιοποικιλότητας) για την προστασία των περιουσιών μπήκε στο στόχαστρο και ετοιμάζετε η δολοφονία του.

Ας μην ξεχνάμε ότι η περιοχή την οποία διατρέχει ο ποταμός είναι ο λεγόμενος «Βάλτος» του Άργους ο οποίος καλώς ή κακώς αποξηράνθηκε σε μια περίοδο που οι αρρώστιες και η φτώχεια μάστιζε την περιοχή και σίγουρα οι γνώσεις των επιστημόνων δεν μπορούσαν να υπολογίζουν τη ζημιά που έγινε και συνεχίζει να γίνετε από την ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή, μια ακόμα εγκληματική δράση όπως αυτή που σχεδιάζετε και πάει να περάσει εν πολλοίς στα κρυφά και παρά το γεγονός ότι υπάρχει αρνητική απάντηση στην μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει και να υλοποιηθεί.

Δεν πρέπει να μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές όπως με την προ λίγων ετών ασφαλτόστρωση τμήματος του χωματόδρομου στην αριστερή κοίτη του ποταμού, που ποιος ξέρει τι συμφέροντα εξυπηρετούσε, και παρά την κινητοποίηση και την όποια δικαστική παρέμβαση όπως μας πληροφορούν όσοι περπατούν στην περιοχή αλλά και από τις δικές μας περιηγήσεις η άσφαλτος ουδέποτε ξηλώθηκε ούτε και θα ξηλωθεί.

Με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί το μέλλον του περιβάλλοντος που θέλουμε να ζήσουμε δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο με ανυπολόγιστες ζημιές στη ζωή και εν τέλει στην οικονομία μας, ακόμα ακόμα και η πανδημία την οποία όλοι βιώνουμε να μην τρέφουμε αυταπάτες ότι προέρχεται από την κακοποίηση του περιβάλλοντος και την κακώς εννοούμενη εκμετάλλευσή του.
Έτσι λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε σε αυτό το σταυροδρόμι για το περιβάλλον και για τη ζωή μας γενικά αν θέλουμε μια αλόγιστη ανάπτυξη με τα όποια προσωρινά οικονομικά οφέλη ή μια αειφόρο ανάπτυξη που θα είναι προς όφελος όλων και για πάντα.

Να υπενθυμίσουμε και για αυτούς ακόμα που κοιτάνε μόνο το κέρδος ότι το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ αναγνωρίζει πλέον την διατήρηση του περιβάλλοντος ως μέσω για οικονομική ανάπτυξη. Ενδεικτικά αναφέρει ότι για κάθε 1$ που επενδύεται για το περιβάλλον αυτό θα επιστρέψει 9$.
Με αφορμή το ποτάμι όλων μας τον Ερασίνο εμείς εν τέλει θα πρέπει να διαλέξουμε σε ποια πλευρά του ποταμού θέλουμε να είμαστε;