Πάλι θα εορταστεί η λήξη αυτής της "υπέροχης" χρονιάς που φεύγει με τραγούδια, φώτα, βεγγαλικά. Εκδηλώσεις μουσικές σε διάφορες πόλεις του κόσμου και στη δική μας φαντάζομαι.
Έλεγα ωστόσο, μήπως φέτος, επιτέλους, ο κόσμος καταλάβει πως δεν πρέπει να γιορτάσει, να χορέψει, να τραγουδήσει, να χαρεί.
Θα μου πεις είσαι καταθλιπτική; Δεν θέλεις έστω για λίγες ώρες ο κόσμος να χαρεί;
Όχι, δεν θέλω. Δεν θέλω επειδή αυτή η χρονιά έβαψε με αίμα τα χώματα. Κι ήταν πολύ απ' αυτό, αίμα παιδικό. Επειδή οι θάλασσες γέμισαν με πτώματα. Και παιδικά. Επειδή έπεσαν αεροπλάνα, έγιναν πόλεμοι. Έπεσαν αυτοκίνητα πάνω σε ανυποψίαστους πολίτες και τους σκότωσαν. Επειδή εκεί που άνθρωποι διασκέδαζαν δέχτηκαν πυρά. Επειδή υπάρχει ο Άσαντ, ο Τράμπ, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Ολάντ, ο Τσίπρας και όλη η Βουλή των Ελλήνων, ο Πούτιν, ο Ερντογάν, ο Μαδούρο... Και όλοι αυτοί είναι εχθροί, αν δεν το 'χεις εμπεδώσει.
Επειδή σήμερα στην Ελλάδα έχουμε άστεγους, άνεργους, ηλικιωμένους δίχως αξιοπρέπεια. Νέους τρομοκρατημένους από την οικονομική βία. Νησιά που μοιράζονται τη δυστυχία τους με τους πρόσφυγες και μετανάστες, επειδή κάποιοι άλλοι ακριβοπληρωμένοι άρχοντες διέλυσαν τις πατρίδες τους. Νέους που ενώ το αίμα τους θα έπρεπε να βράζει, εκείνοι έχουν πιάσει καναπέ ψάχνοντας απαντήσεις σε ερωτήματα που όμως δεν τολμούν να θέσουν.
Και πώς να βρεις απάντηση σε κάτι που δεν ξέρεις πώς να το ρωτήσεις; Επειδή χαλάρωσες, δήλωσες και δηλώνεις πως η πολιτική δεν σε αφορά, ενώ θα έπρεπε. Επειδή αν σε αφορούσε δεν θα έφτανες ως εδώ.
Πώς να γιορτάσεις τη χρονιά που φεύγει όταν στη Βενεζουέλα πεινάνε, στη Συρία σκοτώνονται, στις φυλακές της Τουρκίας βασανίζονται, στην Ελλάδα κουρελιάζονται καθημερινά πνιγμένοι στην υποκρισία, στην Ολλανδία, Γαλλία βρίσκονται ελάχιστα βήματα πριν τον φασισμό; Επειδή, οι εικόνες βίας στις τηλεοράσεις μας, έγιναν θέαμα καθημερινό που το συνηθίσαμε παρακολουθώντας το αδιάφοροι πια στο τραπέζι την ώρα του φαγητού.
Και πώς να ευχηθείς: "Ευτυχισμένο το 2017", όταν ξέρεις πως στους γονείς σου άφησαν ψίχουλα για συντάξεις, πως τα παιδιά σου είναι άνεργα και πως, αν βρουν δουλειά, θα είναι τυχερά αν το εισόδημά τους φτάσει τα 300 ευρώ μηνιαίως;
Για όλους αυτούς τους λόγους, θα έπρεπε ο πλανήτης για πρώτη φορά, να αντιδράσει γυρίζοντας τις πλάτες στις ψεύτικες ευχές και στις ψεύτικες ελπίδες που μοιράζουν οι ιθύνοντες κάθε τέτοια μέρα.
Ίσως αυτό να είναι μια δήλωση από μέρους μας ότι, χορτάσαμε σανό και δεν μας αρέσει η γεύση του άλλο...
Ιωάννα Νοταρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου