Συνεχείς «οδικές», μικρές χωματερέ

Του Θανάση
Νικολαΐδη

ΕΛΛΗΝΕΣ
εργολάβοι. Δεν τους βλέπεις, μόνο τους…νιώθεις. Απ’ τα «έργα» τους μέχρι
τα…διόδια. Κι απ’ τα κανάλια τους. Για να γίνει η δύναμη του χρήματος και
επηρεασμός των κυβερνήσεων.

ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ
κάποια οδικά έργα. Ασφαλτοστρώσεις πάνω σε άσφαλτο χωρίς κανένα λόγο. Ο λόγος
συνδέεται με το κρατικό (δικό μας) χρήμα στις τσέπες τους, για να γίνουν
κάποιοι πλούσιοι από μερικά χιλιόμετρα ασφαλτόστρωσης αλά ελληνικά. Κι αφήνουν
στο χάλι τους δρόμους κακοφτιαγμένους «εκ γενετής», με τις επίκτητες λακκούβες
και τα βουναλάκια απ’ τις ροδιές-παγίδες για ντεραπαρίσματα και ανατροπές.

ΤΟ θέμα


μας δεν είναι οι εργολάβοι, το ΕΣΠΑ και τα κέρδη τους. Είναι οι ελληνικοί
δρόμοι και το σκουπιδαριό τους στα πλαϊνά και κατά μήκος, με τη συμπύκνωσή του
στα σταυροδρόμια. Από ‘κει θα’ πρεπε να ξεκινήσουν. Να καθαρίσουν κι ύστερα να
ασφαλτοστρώσουν. Με τη μπουλντόζα! Κι ύστερα; Θα γίνουν αποκαλύψεις. Θα βγουν
στο φως σκουπίδια δεκαετιών, που απεικονίζουν τον «πολιτισμό» του έλληνα οδηγού
(και όχι μόνο) παρελθόντων ετών. Με την…συνδρομή αλλοδαπών που μας έφεραν τον
«πολιτισμό» τους.

ΚΑΙ η
συνέχεια στα χρόνια μας; Δες τον νταλικέρη που παράτησε επί τόπου το παλιό
(σκασμένο) λάστιχο, λες και θα νοιαστεί ο δήμος να το περιμαζέψει. Εκεί θα
παραμείνει ως που να σαπίσει-στοιχείο ελκυστικό για τον τουρίστα.

ΚΑΙ ο
ιδιώτης με το απαστράπτον ΙΧ; Συνδράμει κι αυτός με το πλαστικό του απ’ το
παράθυρο, ενίοτε με τη σακούλα (με σκουπίδια). Για μια συνεχόμενη χωματερή
δεξιά κι αριστερά να σου δείχνει το δρόμο

ΣΤΟ
σκουπιδαριό των δρόμων οφείλουν να δείξουν την ευαισθησία τους δήμαρχοι και οι
περιφερειάρχες. Για να μην περιμένουμε τον Σεπτέμβρη που θα μπογιατίσουν την
άσφαλτο της πρωθυπουργικής διαδρομής για τη ΔΕΘ.

ΚΑΠΟΤΕ
νοικοκυρές σκούπιζαν το δρόμο μπροστά στο σπίτι τους. Οι μαγαζάτορες την
πρόσοψη. Οι μαθητές τον αυλόγυρο και το γήπεδο. Σήμερα χάσκουν τα σκουπίδια έξω
από σκυλάδικα και σουπερμάρκετ, ακόμα και σε ταβέρνες και εστιατόρια.

ΚΑΙ,
βέβαια, εύγε στον ΣΚΑΪ για τις εξορμήσεις του στις παραλίες, στα παιδιά με τη
σακούλα για τις…σακούλες και τα ξεθαμμένα, ωστόσο «μία χεληδών το έαρ ου
ποιεί».