Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Πατρίδες νυχτωμένες...



Ζωή δυσβάσταχτη
σε πόλεις ρημαγμένες
Σκοτεινιά τα βλέμματα
σε πατρίδες νυχτωμένες
Βαριά η μυρωδιά της προδοσίας
Και του προδότη η θωριά
TO ΘΑΝΑΤΟΣ δεν το λέω γιατί αντέχουμε

το αντάμωμα των δυνατών θα είναι ένα πανηγύρι και οι μωροί θα τρέχουν να κρυφτούν στο προδοτικό καβούκι τους
σαν την καμπούρα που είχε ο εφιάλτης και το βλέμμα του όταν πρόδωσε τους 300
όλοι ενωμένοι
 Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε 
 Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ

Μάκρυνε η θύμηση,
και θόλωσε η σκέψη.
Αφανίστηκαν οι μορφές
στο πέρασμα της λησμοσύνης
και πνίγηκαν οι απαντοχές
στο χείμαρο της ατέλειωτης οργής.

Αγάπες μακρινές
Ψεύτικα φτιασιδωμένες υποσχέσεις.
Ξεθώριασαν πια…
Και σαν κατακάθι στον καφέ
πίκραναν τα χείλη

Η γεύση στυφή
κι η ματιά υγρή.
Άρνηση και εγκατάλειψη.
Μάταια παλεύεις
ελπίδα να βρεις.
Να γατζωθείς δεν έχει χαρακιά
στου πόνου τον απόκρημνο βράχο…

Ζωή δυσβάσταχτη
σε πόλεις ρημαγμένες
Σκοτεινιά τα βλέμματα
σε πατρίδες νυχτωμένες
Βαριά η μυρωδιά της προδοσίας
Και του προδότη η θωριά
Θάνατος…

2 σχόλια:

marianaonice είπε...

αυτό το έμμετρο μου δεν εκφράζει ηττοπάθεια, μόνο πικρία και οργή που κάποια στιγμή θα γίνει δύναμη απίστευτη που θα ενωθεί με τη δύναμη όλων των ρομαντικών του τόπου μας για να ανατείλει η ελπίδα και πάλι για τούτη τη χώρα.

Ανώνυμος είπε...

Του θάνατου παράγγειλα
Του χάρου παραγγέλνω
Του θάνατου παράγγειλα
Του χάρου παραγγέλνω
Ανάθεμά σε χάροντα
Και μια κατάρα στέλνω
Και λέω της χαρόντισσας
Στα χαροπαίδια λέω
Και λέω της χαρόντισσας
Στα χαροπαίδια λέω