δημιούργησε φόβο και ανασφάλεια με το παρακράτος,για να περάσει τερατουργήματα

TO είχαμε προβλέψει καιρό ο διχασμός και η αναταραχή,βολεύει πάντα τα απολυταρχικά καθεστώτα,στην λογική διαίρει και βασίλευε θάνατος 44 χρόνου και ελλείψει Κράτους και αστυνομίας ακροδεξιοί παίρνουν το νόμο στα χέρια τους.. αστυνομία όμως υπάρχει στις διαδηλώσεις,όπου χτυπάνε με μανία στα κεφάλια ,με σαφή πρόθεση δολοφονίας ο κύριος Παπουτσής παραδέχεται,ότι δεν μπορεί να τους ελέγξει (άλλο ένα επικίνδυνο παιχνίδι που παίζει με το παρακράτος δηλαδή κύριε Παπουτσή λέω εγώ δεν ελέγχετε και την ΚΥΠ (ΔΗΛΑΔΗ,μπορεί ένας να φορέσει κουκούλα,να κάνει τον αναρχικό,και να κάψει κανα δυο τρεις λέω εγώ,,αφού παραδεχτήκατε ότι είναι αυτόνομοι,και δεν τους ελέγχετε)

αποτέλεσμα

πολλά σπασμένα κεφάλια,και ένας 31 χρόνος να χαροπαλεύει

οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι πάνε να κάψουν μια μηχανή τη αστυνομίας,ενώ δεν είδαν την λαϊκή αγορά.........και τους εκατοντάδες πολίτες..ακριβώς δίπλα αποτέλεσμα,δυο αθώοι με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο

ο Γεωργάκης συνεχίζει την περιοδεία του εις τας Ευρωπας..

όλα αυτά θυμίζουν προεμφυλιακη κατάσταση,με προβοκάτσιες,παρακράτος,βια και φόνους ό,τι δηλαδή βολεύει την κυβέρνηση,και ειδικά την τρόικα,που θα κυβερνά επίσημα πλέον με σύμβουλο σε κάθε υπουργείο λες και σήμερα ανακαλύφτηκε το μεταναστευτικό πρόβλημα λες και σήμερα αναρωτηθηκαμε ποιοι ειναι οι γνωστοί άγνωστοι των Εξαρχείων λες και ξυπνήσαμε σήμερα από ένα λήθαργο

πως είναι δυνατόν 300 μπαχαλακηδες δήθεν αριστεροί,και ένα 3% ακροδεξιάς να κυβερνά αυτό τον τόπο με το παρακράτος;

ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ,ΤΗΝ ΤΥΦΛΗ ΒΙΑ; μα με έλλειψη παντελούς κυβερνητικής βούλησης και πολιτικής ο ηθικός αυτουργός όλων αυτών είναι το ίδιο το κράτος που συντηρεί το παρακράτος όλοι αυτοί τώρα τρίβουν τα χέρια τους,αφού πετυχαίνουν τον σκοπό τους

της διαίρεσης,και όχι της ενότητας,αυτή την φοβούνται

πλέον,επί δικαίων και αδίκων ,η βια τα ισοπεδώνει όλα

επειδή είναι τυφλή

είναι η ίδια βια του ΜΑΤατζη που χτυπάει στο κεφάλι με λύσσα, με πρόθεση δολοφονίας, η βια του αναρχικού δήθεν κουκουλοφόρου,που ανατινάζει μια λαϊκή αγορά,με πολίτες,η βια του ακροδεξιού,που δεν ψάχνει τα αίτια της εγκληματικότητας, και ποιος την συντηρεί,αλλά βάλλει,στον πρώτο εξαθλιωμένο Πακιστανό, που θα βρει μπροστά του και η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ πέτυχε τον σκοπό της

δημιούργησε φόβο και ανασφάλεια με το παρακράτος,για να περάσει τερατουργήματα

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος Δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες -μα ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων

κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου

έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄ τις οβίδες.

Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.

Δε θα διστάσεις.

Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου

θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι

για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.

Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.

Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν’ άστρο, να ονειρεύεσαι

είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον.

Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις

γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια

μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο. Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.

Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο

απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.

Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου

δε θα γερνάς.

Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος

αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουμε στον κόσμο

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου

θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη

σα να γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.

Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια

σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.

Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

-Τάσος Λειβαδίτης-