Το πολλαπλό προσωπείο της βίας

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Τα κρούσματα βίας των τελευταίων ημερών μόνο ως περιστασιακά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σε μια κοινωνία η οποία βρίσκεται σε ένα επώδυνο μεταίχμιο εξελίξεων. Η κοινωνία προβληματισμένη όσο πότε άλλοτε, φλερτάρει με το επικίνδυνο φαινόμενο μιας ανεξέλεγκτης νευρικής κρίσης. Μιας κρίσης την οποία εκμεταλλεύονται με εγκληματική διάθεση τα άκρα και οι ακραίες συμπεριφορές. Μόλις πριν από λίγες μέρες, συγκλονίστηκε το πανελλήνιο από τη στυγερή δολοφονία του τραγικού πατέρα, ο οποίος διάβηκε το κατώφλι του σπιτιού του, με την πιο ανθρώπινη προοπτική: να επιστρέψει κρατώντας στα χέρια του μια νέα ζωή. Αντί αυτού βρήκε τραγικό θάνατο. Η απάντηση σ’ αυτή την πανελλήνια συγκίνηση ήταν το ίδιο εγκληματική και είχε ως αποτέλεσμα την τραγική δολοφονία ενός δύστυχου μετανάστη, πιθανώς από ακροδεξιούς αλήτες. Την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα των αποτρόπαιων δολοφονιών, που έχουν ως σκοπό να μας εθίσουν σε έναν κύκλο τυφλής βίας, κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων, γίναμε μάρτυρες υπερβάλλουσας αστυνομικής βίας, αναίτιας και αδικαιολόγητης, στα όρια της εγκληματικής συμπεριφοράς. Ακολούθησε η ακροαριστερή απάντηση με βίαια επεισόδια στο πολύπαθο κέντρο της πρωτεύουσας. Εκτός από την οικονομία ή ό,τι άλλο, στόχος γίνεται η καθημερινότητά μας· η ειρηνική και απρόσκοπτη καθημερινότητά μας Γίνεται προσπάθεια θηριοποίησής μας, ενεργοποίησης των εγκληματικών μας ενστίκτων. Πού αποβλέπουν αυτά τα όλο και αυξανόμενα κρούσματα βίας; Το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό· ωστόσο, στην αντιμετώπισή του απουσιάζει τελείως η πολιτική. Αντίθετα, επικρατεί η εγκληματική ηλιθιότητα και η προβοκάτσια, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το σύνολο του παρωχημένου και ξεπερασμένου από τις εξελίξεις πολιτικού μας συστήματος. Ζούμε μια κατάσταση στην οποία κανένας δεν ακούει κανέναν. Απλώς ψελλίζουμε τα πλέον βλακώδη στερεότυπα από αυτά που μας βάζει στο στόμα η πολιτική μας τοποθέτηση. Η μεταπολιτευτική λογική του άσπρου - μαύρου, του καλού και του κακού, του προοδευτικού και του αντιδραστικού λειτούργησε διαβρωτικά στους νεοελληνικούς εγκεφάλους. Για να λυθεί ένα πρόβλημα, δίχως διάθεση θεωρητικοποίησής του, πρέπει να διατυπωθεί πρώτα. Και μάλιστα πρέπει να διατυπωθεί σωστά. Το πρόβλημα της χώρας – για πολλοστή φορά θα το επαναλάβω – δεν είναι το μνημόνιο ή η τρόικα ή η χαντακωμένη της οικονομία: είναι τα κατεστραμμένα μυαλά μιας χρεοκοπημένης νοοτροπίας, που διεκδικεί ιδεολογικές δάφνες.

ΥΓ.: Σε αυτό τον κύκλο της βίας προφανώς εντάσσονται και τα επεισόδια που σημειώνονται με ανησυχητική συχνότητα στα γήπεδα. Ο σεβασμός στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου λειτουργεί μόνο για να παρέχει ασυλία στους νονούς της νύχτας και στους υπόλοιπους γκάνγκστερ που λυμαίνονται το δημοφιλές αυτό άθλημα.