«Έχασα πατρίδα, γονείς και όνομα»

Η Οδύσσεια της «Γιαγιάς του Πόντου» που γιόρτασε τα 100ά γενέθλιά της

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Περπατά ελαφρώς σκυφτή και έχει πυκνά σγουρά μαλλιά. Λευκά σαν το χιόνι. Πριν από έναν μήνα έκλεισε τα 100. Ένας αιώνας ποτισμένος με νοσταλγία για την πατρίδα που αποχαιρέτησε όταν ήταν ακόμα παιδί. Τότε την έλεγαν Θύμια (από το Ευθυμία) και ήταν 10 ετών όταν έχασε τα πάντα: γονείς, αδέρφια, ακόμα και το όνομά της. Σήμερα τη λένε Σάνο Χάλο. Ζει στο Μονρό της Νέας Υόρκης. Έξω από το λευκό της σπίτι κυματίζει μια αμερικανική σημαία, αλλά στο σαλόνι πλάι στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας στέκει μια ποντιακή λύρα. Πάνω στον ξεθωριασμένο καναπέ είναι αφημένη μια ευχετήρια κάρτα με τις υπογραφές του Μπαράκ και της Μισέλ Ομπάμα. «Χαρούμενα 100ά γενέθλια», γράφει. Και οι τοίχοι, ακόμα και στην κουζίνα, είναι στολισμένοι με οικογενειακές φωτογραφίες. Γλυκές αναμνήσεις σε μια ζωή που άρχισε με δάκρυα και φόβο. Σάνο (Θύμια) Χάλο γεννήθηκε στην Τουρκία, στο χωριό Άγιος Αντώνιος του Πόντου, πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το 1920 εξορίστηκε μαζί με την οικογένειά της και χιλιάδες άλλους Ποντίους. Περπάτησε επί μήνες στις πορείες θανάτου στη Μικρά Ασία. Είδε την αδελφή της να πεθαίνει στα χέρια της. Αποχωρίστηκε τη μάνα και τον πατέρα της. Συνολικά 353.000 Πόντιοι πέθαναν εκείνη την περίοδο. Η κ. Χάλο κατάφερε να επιβιώσει. Όμως στην πορεία εκτός από συγγενείς και φίλους έχασε και την ταυτότητά της. Ξέχασε το πατρικό της όνομα, τη γλώσσα της, την καταγωγή της. Τον περασμένο μήνα, αφού γιόρτασε τα 100ά γενέθλιά της, η κ। Χάλο απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια σε μια τελετή που πραγματοποιήθηκε στο γενικό προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη. «Έχασα την οικογένειά μου και τη βρήκα», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ» η κ. Χάλο. «Οι Έλληνες είναι οι άνθρωποί μου». ολο το αρθρο εδω ΤΑ ΝΕΑ