ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Αρθρο του Γεωργίου Παραβάντη Δικηγόρου – Πολιτευτή Αργολίδος http://gparavantis.pblogs.gr/ Όπως είναι γνωστό σε πολλούς, στην Αργολίδα υπάρχουν δύο πυραμίδες. Δύο ελληνικές πυραμίδες που η μορφή τους, η αρχιτεκτονική τους και η στατική τους τοποθέτηση τις κατατάσσει στην Προπελασγική περίοδο. Η Ακαδημία Αθηνών έχει χρονολογήσει τα κτίσματα αυτά στο έτος 2.700 π.χ. Η πρώτη πυραμίδα βρίσκεται στην περιοχή Ελληνικό του τέως Δήμου Υσσιών (Αχλαδοκάμπου) και νυν Δήμου Άργους, η δε δεύτερη στο Δήμο Ασκληπιείου. Ανεξάρτητα από ποια ήταν η πραγματική τους χρήση, αναμφίβολα πρόκειται για δύο ιστορικότατα μνημεία και σήμερα, λόγω και της καταγωγής εμού και της οικογενείας μου από την περιοχή, θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες μελαγχολικές παρατηρήσεις για την πυραμίδα του Ελληνικού. Η πρώτη παρατήρησή μου είναι ότι η πυραμίδα δεν φυλάσσεται από κανέναν, δεν ηλεκτροφωτίζεται, δεν προστατεύεται από την αρχαιολογική υπηρεσία, δεν χρηματοδοτείται από κανένα πρόγραμμα η ενδεχόμενη ανακατασκευή και συντήρησή της, αλλά και δεν ασχολείται κανείς σοβαρά μαζί της, είτε από το Δήμο Άργους, είτε τα όμορα δημοτικά διαμερίσματα (Ελληνικού, Κεφαλαρίου κ.λπ.). Παρά τη μοναδικότητά του, το εν λόγω μνημείο (σημειωτέον ότι δεν υπάρχει άλλο παρόμοιο πυραμιδοειδές μνημείο στην Ελλάδα), όχι μόνο δεν έχει έστω και στοιχειωδώς αναστηλωθεί ή συντηρηθεί, αλλά στις αρχές του 1978 χτίστηκε σε απόσταση 150 μ. από το μνημείο ναός, ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να χτισθεί λίγα μέτρα μακρύτερα και, μάλιστα, στη μοναστηριακή έκταση της Ζόγκας. Το 1981 νέα βαρβαρότητα διαπράχθηκε, αφού μπουλντόζες με απόφαση του προέδρου του οικισμού άρχισαν να καθελκύουν το πίσω τμήμα του λόφου του μνημείου για να δημιουργήσουν…. δίπλα ακριβώς στο μνημείο σε απόσταση 3 μ. από αυτό…..ποδοσφαιρικό γήπεδο…..!!! και, μάλιστα, μέσα στη κοίτη του χειμάρρου που περνάει στους πρόποδές του. Παρά τις καταγγελίες που έγιναν, το ποδοσφαιρικό αυτό γήπεδο υπάρχει και σήμερα σε άθλια κατάσταση, για να αμαυρώνει ακόμα περισσότερο την εικόνα αυτής της εκπληκτικής κληρονομιάς. Τέλος, λόγω της υπάρχουσας περιφράξεως και της μη φυλάξεως του μνημείου αυτού, πάρα πολλοί «άγνωστοι» έχουν αφαιρέσει ολόκληρα τμήματα και κομμάτια αυτού, με αποτέλεσμα σήμερα σε σχέση με το 1981 (υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες) το μνημείο αυτό να έχει μικρύνει κατά 70% λόγω της κλοπής των στοιχείων του. Δυστυχώς, τα τελευταία 5 χρόνια η Κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα αρχαιολογικά μνημεία και τον πολιτισμό, στο δε προϋπολογισμό του κράτους δίδεται μόνο 0,5% για την συντήρηση αρχαιοτήτων, με αποτέλεσμα πέραν του τεράστιου έργου του μουσείου της Παρθενώνος - που εμπνεύστηκε η Μελίνα Μερκούρη και σχεδόν ολοκληρώθηκε επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου - να μην δαπανώνται καθόλου κονδύλια για τέτοιου είδους αναστηλώσεις, σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί αρχαιολόγοι πλέον να θεωρούνε ότι είναι καλύτερα τα ευρήματα να διατηρούνται στο χώμα παρά να «φυλάσσονται» σε μουσεία. Δυστυχώς, το φαινόμενο της κατακρεουργημένης και καθημαγμένης πυραμίδας του Ελληνικού γεμίζει με θλίψη και δάκρυα τα μάτια και την ψυχή, όχι μόνο των αυτοχθόνων κατοίκων που ενδιαφέρονται, αλλά και πολλών ξένων περιηγητών που διερωτώνται πώς είναι δυνατόν όλοι οι «αρμόδιοι» φορείς να συναινούν δια της αγνοίας και απάθειάς τους στην καταστροφή αυτού του καταπληκτικού, πρωπελασγικού μνημείου με ενδεχόμενες αναφορές και στον αιγυπτιακό πολιτισμό. Επίσης, θλίψη μας γεμίζει το γεγονός ότι και οι κάτοικοι της περιοχής δείχνουν να έχουν παραδοθεί αμαχητί σε αυτήν την αλγεινή πραγματικότητα. Από πλευράς μου, πέραν της καταγγελίας αυτής που ελπίζω να ευαισθητοποιήσει αρκετό κόσμο, νομίζω ότι καλό θα ήτανε να δημιουργηθεί μία ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ με σκοπό την προστασία αυτού του παγκόσμιου μνημείου από τον αφανισμό, αλλά και υπό την ιδιότητά μου του ενεργού πολίτη και του υποψηφίου Βουλευτή Αργολίδας ΠΑΣΟΚ εγγυώμαι και υπόσχομαι ότι αμέσως μετά την ανάληψη της τύχης του έθνους μας από την νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσω και θα πετύχω, γιατί είμαι σίγουρος ότι εκεί υπάρχουν «ευήκοα ώτα», την αναστήλωση και προστασία αυτού του μνημείου και πάρα πολλών άλλων ξεχασμένων στην Αργολίδα (πυραμίδα Ασκληπιείου, γέφυρα Αρκαδικού, μνημείο Ηραίου, αρχαιολογικός χώρος Δενδρών, σπηλιά Διδύμων κλπ.), με σκοπό η αγαπημένη μας Αργολίδα να καταστεί ένα σημαντικότατο πολιτιστικό πάρκο παγκοσμίου ενδιαφέροντος, όπως ακριβώς της αξίζει.

ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΡΑΒΑΝΤΗ

ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΡΑΒΑΝΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ http://gparavantis.pblogs.gr/ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣΑΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Σύμφωνα με τη γνωστή λατινική ρήση του Τριβωνιανού, το ίδιο λάθος δεν πρέπει να γίνεται δύο φορές. Την παραπάνω παροιμιώδη ιστορική φράση του περίφημου νομομαθούς φαίνεται ότι αγνόησε πλήρως η Κυβέρνηση σε πολλές περιπτώσεις πολλαπλών λαθών της για κρίσιμα ζητήματα, αλλά και πρόσφατα στο θέμα της δραπέτευσης για δεύτερη φορά του Παλαιοκώστα και του Αλβανού συνεργάτη του Ριζάι, με έναν τρόπο που μας εξέθεσε για πολλοστή φορά διεθνώς ως (υποτίθεται) οργανωμένη και ευνομούμενη Πολιτεία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά φαίνεται ότι η Κυβέρνηση δε διδάχθηκε τίποτε από όλη αυτήν την τραγική κατάσταση, η οποία φαίνεται τόσο εξωπραγματική και αδύνατη, που στα μάτια του λαού μας οι διπλές αυτές δραπετεύσεις με ελικόπτερο έχουν πάρει διαστάσεις φαρσοκωμωδίας, κι αυτό διότι ούτε μεταξύ πρώτης και δεύτερης δραπέτευσης ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα, αλλά ούτε και μετά τη δεύτερη δραπέτευση πραγματοποιήθηκαν πειραματικές ασκήσεις ετοιμότητος στον ίδιο ακριβώς χώρο των 25 τ.μ. όπου προσγειώθηκαν δύο φορές τα ελικόπτερα, παρότι κατά πολλούς έμπειρούς αναλυτές είναι ανθρωπίνως αδύνατη η πραγματοποίηση αυτής της δραπέτευσης και κάπως διαφορετικά πρέπει να είναι τα αληθή πραγματικά περιστατικά. Είναι γεγονός ότι το 2004 η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Κώστα Σημίτη παρέδωσε μία από τις καλύτερες και πιο άρτια οργανωμένες αστυνομίες στην Ευρώπη, πράγμα που ευγενώς αναγνωρίστηκε από τον τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, κ. Βουλγαράκη, κατά την τελετή παραλαβής του Υπουργείου του, κι ότι αυτή η αστυνομία είχε εξαρθρώσει τη 17 Νοέμβρη και είχε πετύχει απόλυτα στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και αυτή η αστυνομία ήταν υπηρέτης του πολίτη και ανά πάσα στιγμή δίπλα του με το θεσμό των πεζή περιπολιών, με αποτέλεσμα η κοινωνία τότε να αισθάνεται περήφανη για τους αστυνομικούς φρουρούς αλλά και του διαφόρους φρουρούς στα σωφρονιστικά καταστήματα. Είναι επίσης γεγονός ότι οι υπάλληλοι των σωφρονιστικών καταστημάτων ανά την Επικράτεια ασκούν δυσκολότατα και επαχθή αστυνομικά καθήκοντα φυλάξεως πολυπληθών κρατουμένων, υπό πολύ μέτριες - αν όχι άθλιες - εργασιακές συνθήκες και με πενιχρές αμοιβές, αν αναλογισθεί κανείς ότι το επάγγελμά τους είναι βαρύτατο και η ευθύνη τους τεράστια, αλλά και ο κίνδυνος για την ασφάλεια και την υγεία τους καθημερινός. Κατά κοινή δε ομολογία σωφρονιστικοί υπάλληλοι δε γίνονται οι ευπατρίδες των αστικών κέντρων, αλλά απλά παιδιά του λαού, κυρίως από την επαρχία, τα οποία θέλουν να διασφαλίσουν έναν ελάχιστο μισθό από το Δημόσιο, προκειμένου να φτιάξουν οικογένειες. Δυστυχώς η Κυβέρνηση φρόντισε να αποσαρθρώσει τελείως το σύστημα των σωφρονιστικών καταστημάτων, τα οποία δεν παρέχουν πια καμία ασφάλεια, αλλά και να προσλάβει ως επί το πλείστον στις θέσεις αυτές «ημετέρους» κατά τρόπο ρουσφετολογικό. Κυρίως όμως δεν φρόντισε η περίφημη φυλακή του Κορυδαλλού να απομακρυνθεί από το κέντρο της πόλης, να αποσυμφορηθεί και να αποκεντρωθεί, με τη δημιουργία σωφρονιστικού καταστήματος στην Αρκαδία, όπως ήταν επιθυμία του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Σχέδιο και ιδέα η οποία εγκαταλείφθηκε ...; Είναι επίσης γεγονός ότι τα σωφρονιστικά καταστήματα της Ελλάδος, δυστυχώς, σε καμία περίπτωση δε συμβάλλουν στην ηθική ανασυγκρότηση αλλά, κυρίως, στο «σωφρονισμό» των κρατουμένων και στην απόκτηση επαγγελματικών δεξιοτήτων από αυτούς. Αποτελούν αποθήκες στοιβάξεως ανθρώπων, αποθήκες στοιβάξεως ανθρωπίνων ψυχών, χώρους απλώς στάθμευσης ατόμων επί πολλά έτη, χωρίς αυτά τα άτομα να αποδίδονται πίσω στην κοινωνία καλύτερα, και χωρίς γι'; αυτούς τους ανθρώπους να υπάρχει όραμα και ελπίδα μίας κοινωνικό - επαγγελματικής αποκαταστάσεως στο μέλλον. Αντιθέτως αποκτούν ένα στίγμα που μονίμως θα τους ακολουθεί και θα τους κάνει τη ζωή τους «έξω» ακόμη πιο δύσκολη απ'; ό,τι «μέσα». Αν στα ανωτέρω προστεθεί και το τεράστιο πρόβλημα διακίνησης πάσας μορφής ουσιών στις φυλακές της χώρας μας, οι οποίες και αποτελούν τη μόνη «αναψυχή» των κρατουμένων, καταλαβαίνει κανείς τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει το όλο σωφρονιστικό σύστημα, πράγμα το οποία κατέδειξε με τον πλέον ιλαροτραγικό τρόπο η εν λόγω δεύτερη δραπέτευση (Παλαιοκώστα - Ριζάι). Κι αντί για όλα αυτά να υπάρχει μία στοιχειώδη κυβερνητική ευθιξία και να παραιτηθεί αμέσως ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ως εκπρόσωπος του θεσμού της Δικαιοσύνης που υπολειτούργησε, ή δε λειτούργησε καθόλου, αντιθέτως ο νέο - ορκισθείς Υπουργός επικαλέσθηκε το τετριμμένο πια «άλλοθι» και άλλων ομοίων του στο παρελθόν Υπουργών της Κυβέρνησης αυτής, ότι δηλαδή ήταν καινούριος και δεν ήξερε, αλλά και δεν είχε προλάβει να μυηθεί στις λεπτομέρειες του σχετικού λειτουργήματος. Θυμίζω απλώς ότι τις ίδιες ημέρες στην Αμερική ο Υποψήφιος Υπουργός Οικονομικών του Barack Obama παραιτήθηκε αμέσως για ένα λογιστικό λάθος 150 δολαρίων που ανιχνεύθηκε στο δικηγορικό του γραφείο. Αλλά εκεί λειτούργησε η ευθιξία του σχετικού Υπουργού και του όλου συστήματος ...; Ταυτοχρόνως και σα να μην έφτανε αυτό, οδηγήθηκαν οι ταλαίπωροι σωφρονιστικοί υπάλληλοι του Κορυδαλλού στο Αυτόφωρο στη 01:00 τη νύχτα σα να έφταιγαν αυτοί και σα να επρόκειτο να δικασθούν ως κακούργοι των πιο ατιμωτικών ποινικών αδικημάτων. Οι δε υψηλά ιστάμενοι και αρμόδιοι Υπουργοί παρακολουθούσαν αδιάφοροι τα τεκταινόμενα και, κυρίως, να δικάζονται και να σπιλώνονται εξ ονόματός τους άνθρωποι από τους οποίους απαίτησαν να θέσουν τα άοπλα σώματά τους εναντίον των οπλισμένων σαν αστακών εγκληματιών και του ελικοπτέρου, και να κινδυνεύσουν έτσι οι οικογένειες των ανθρώπων αυτών να θρηνήσουν θύματα για ένα «καθήκον» που αμείβεται πενιχρά και για ένα κράτος και σύστημα που δεν τους έχει προμηθεύσει ποτέ ούτε καν αλεξίσφαιρα γιλέκα. Όλα αυτά συνέβησαν προσφάτως και στην Πάτρα, όπου οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι διαμαρτυρήθηκαν εντόνως σε έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμούς που απηύθυναν σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, Πολιτικούς και Φορείς Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υποστηρίζοντας τα εξής: «Εμείς ως εργαζόμενοι εκτός ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποφέρουμε από την ΜΟΝΙΜΗ (που ούτε κτήνη δεν μπορούν να υποφέρουν) δυσωδία, να κάνουμε κυριολεκτικά ¨σλάλομ¨ ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σε ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς, το χειρότερο όμως όλων είναι το μεσαιωνικό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ωράριο εργασίας, δηλαδή να μην παίρνουμε ΟΥΤΕ ΡΕΠΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. ...; Οι ακαθαρσίες που έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνέπεια της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίμματα, με συνδυασμό είτε με τις υψηλές θερμοκρασίες είτε με την συνεχή υγρασία, δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο δυσωδίας αλλά για αρρώστιες που και λόγω του υπερπληθυσμού που από τη μια στιγμή στην άλλη θα δημιουργήσουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ...;» Κατά συνέπειαν, καλό θα ήταν να παύσει η Κυβέρνηση και οι αρμόδιοι Φορείς να «πυροβολούν» τους απροστάτευτους από όλες τις απόψεις σωφρονιστικούς υπαλλήλους, που στην Αργολίδα και μόνον εκπροσωπούν 200 και πλέον οικογένειες, και οι κατά περίπτωση αρμόδιοι να αναλαμβάνουν πάντοτε τις ευθύνες τους, όχι μόνον με τις παραιτήσεις τους, αλλά και με την επιδίωξη δημιουργίας καλύτερων υλικοτεχνικών υποδομών στα σωφρονιστικά καταστήματα και, ιδιαιτέρως, με το διπλασιασμό - τουλάχιστον - των αμοιβών των σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι ασκούν, κατά κοινή ομολογία, ένα γιγαντιαίο έργο. Όλα αυτά όμως κινούνται πλέον στο επίπεδο των ευχολογίων, καθώς 5,5 χρόνια τώρα οι ελληνικός λαός διαπιστώνει ότι τίποτε δεν έχει πράξει η Κυβέρνηση στους πιο πολλούς τομείς, με αποτέλεσμα να εναποθέτει όλες τις ελπίδες του, και δικαίως, στην αυριανή Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που είναι επί θύραις, εξέλιξη για την οποία όλοι εμείς είμαστε έτοιμοι και απολύτως