Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

ο καπάτσος κυνισμός ορίζεται ως «μεσότητα» στην – με το αζημίωτο


*…Κι εκεί στην Πανεπιστημίου σηκώθηκε ένα απαλό αεράκι κι ανάδευσε το πρωτοσέλιδα. Κι αμέσως ξεχώρισε εκείνο το πρωτοσέλιδο διάβημα από τα «ΝΕΑ», που μας λέει «Είμαστε εδώ». Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχαμε προσέξει, διότι είχαμε άλλες σκασίλες από το πού βρίσκεται μια εφημερίδα, η οποία έκανε σκοπό της ύπαρξής της την με κάθε τρόπο συνέχιση της ευρω-μνημονιακής λεηλασίας και της ατιμωρησίας των πρωτεργατών της.
Όμως σταμάτησα για λίγο, διότι το πράγμα έχει κάποιο ενδιαφέρον – μεταξύ άλλων ως μελοδραματική τροπή του ψυχαρικού διαβήματος: «Αν αυτός ο οργανισμός ενημέρωσης στη μακρά ιστορία του επέζησε πολέμων…». Πολέμων; Ποιους να εννοεί; Εκείνους του ’40-’41, οπότε από τις 16 Σεπτεμβρίου 1941 ο «οργανισμός» δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά σε άμεση (δοσιλογική) σύμπραξη με τον οργανισμό Mundus AG; Διότι μέχρι να «διαφύγει» ο Λαμπράκης στο Κάιρο, ποιος ήξερε τι θα γινόταν στο Στάλινγκραντ και στη Νορμανδία; Και παρακάτω διαβάζουμε ότι «αυτός ο οργανισμός» επέζησε και «διχασμών, Εμφυλίου και δικτατοριών». Συγγνώμη, παιδιά, λανθασμένο ρήμα το «επέζησε». Όταν «αυτός ο οργανισμός» έχει υποστηρίξει τον Μεταξά και τις έκτακτες εξουσίες του, έχει ταχθεί φανατικά κι απόλυτα με το εμφύλιο κράτος των εθνικοφρόνων, έχει κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ του Παπάγου το 1952, έχει βάλει τη χερούκλα του στην ωμή παραβίαση της λαϊκής εντολής το 1965 και παρακολούθησε αμέριμνα τη δικτατορία του ’67 μέχρι τους τριγμούς της, δεν λέμε «επέζησε», αλλά «καλοπέρασε» ή έστω «αναπτύχθηκε με πολέμους, διχασμούς, εμφύλιο και δικτατορίες».


Και όλα τα παραπάνω, τα οφείλει πράγματι στους ιδρυτές του, όπως γράφεται και στο πρωτοσέλιδο διάβημα, αλλά και σε ηρακλειδείς σαν τον Πρετεντέρη, τον Τσίμα και τον Παπαχρήστο, των οποίων τα μουτράκια ξεχωρίζουμε στα φωτογραφικά «τετραγωνάκια» (των αστέρων; ). Μπορεί ο συνεχιστής (των ιδρυτών) και κάποιοι σαν τους προαναφερθέντες να θεώρησαν ότι «αυτός ο οργανισμός» θα αναπτυσσόταν ή θα καλοπερνούσε και με τη μνημονιακή λεηλασία∙ να, όμως, που ο λάκκος που ανοίχτηκε για τους πολίτες αυτής της χώρας με τη συνέργεια «αυτού του οργανισμού» έγινε για διάφορους λόγους ρουφήχτρα και για τον ίδιο!
…Και αυτό μέχρι εδώ, με αφήνει παγερά αδιάφορο, μια που σύμφωνα με τα «φιλελεύθερα» μνημονιακά μοτίβα «αυτού του οργανισμού» οι κρίσεις είναι ευκαιρίες και ο καλύτερος «επιζεί». Από εκεί και πέρα, όμως, και με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του ψυχαρισμού και με αλλαγή σελίδας υπέρ των εργαζομένων (σε αντίστιξη με τους ηρακλειδείς) δεν γίνεται. Όπως δεν γίνεται να ξαναγράφει εκ των υστέρων ογδόντα χρόνια ιστορίας και της πραγματικής θέσης του εντός τους «αυτός ο οργανισμός», αναλόγως με το πώς στριμώχνεται και ξεστριμώχνεται στις αυθαιρεσίες και τους διακανονισμούς του – εκεί που ο καπάτσος κυνισμός ορίζεται ως «μεσότητα» στην – με το αζημίωτο – ιδεολογική και λόγια τακτοποίηση κάθε παθογένειας, δουλείας και εκμετάλλευσης που πνίγει αυτόν τον τόπο «διαχρονικά σε χαλεπούς και ευτυχείς καιρούς».

Nikos Skoplakis




Δεν υπάρχουν σχόλια: