Το ξεχάσαμε θαμμένο σε μια αραχνιασμενη σοφίτα της καρδιά μας

Ενα προδομένο παιδί ντυμένο σε στεναχωρημενο κλόουν ΠΟΣΟ ντροπή..
Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες.
Κωνσταντίνος Καβάφης
οι τα φαιά φορούντες: οι σεμνότυφοι και συχνά υποκριτές ηθικολόγοι,που κραυγάζουν για εντιμότητα,πνεύμα και ηθική,που έλεγε ο Αυλωνίτης στην ωραία των ΑΘΗΝΩΝ
Γέμισε η κοινωνία υποκριτές,σαν γυναίκες που   προσποιούνται  οργασμούς,σαν πόρνες στα πεζοδρόμια,-που παζαρεύουν τα κορμιά,σαν τοκογλύφους που ζητάνε ανταλλάγματα
Παντού όλα με ανταλλάγματα,



Και όποιος τολμά να λέει αυτά ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΤAI,ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΙΝΕΤAI ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΙΜΟΣ
Ας φορέσουμε κανα ψεύτικο χαμόγελο,ένα μακιγιαρισμενο βλέμμα,να κρύβετε η ψυχή μας,
και όταν κάποτε θυμηθούμε να ψάξουμε τον χαμένο εαυτό μας,αυτόν  που πουλήσαμε,θα είναι πολύ αργά. δεν θα είναι εδώ να περιμένει
Η χαμένη μας συνείδηση,που φυσάει σαν φάντασμα στον άνεμο,πάνω σε μια μηχανή με συνοδηγό τις Ερινύες
Το σάντουιτς που μοιραζόμαστε παιδιά στην εκδρομή στο σχολείο,χωρίς ανταλλάγματα
Αυτά που αγαπήσαμε χωρίς να θέλουμε ανταλλάγματα
Τις αδέσποτες μέρες με καφέ στο παγκάκι
Θα είναι ένα παιδί ντυμένο σε στεναχωρημένο κλόουν,που περίμενε χρόνια να μας θυμίσει τα παιδικά μας όνειρα,αλλά δεν  γέλασε ποτέ ,γιατί ποτέ δεν το αγκαλιάσαμε.
Το πνιξαμε στην  ένοχη σιωπή μας και τους καθημερινούς μας συμβιβασμούς
Απλά ήθελε να μας κάνει να γελάσουμε,και εμείς κλειδώσαμε τα αισθήματά μας.και πετάξαμε το κλειδί
Τo ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
Και όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. θα βλέπουμε ένα παιδί λυπημένο κλόουν που μας περίμενε να γελάσουμε μαζί,αλλά δεν το αγκαλιάσαμε ποτέ
Το ξεχάσαμε θαμμένο σε μια αραχνιασμενη σοφίτα της καρδιά μας
Υ.Γ
..στις πόρνες των πεζοδρομίων δε βρίσκω καμιά υποκρισία, αυτές είναι ξεκάθαρες, αντίθετα στους κουστουμαρισμένους και στις καλοντυμένες με ξεπουλημένες συνειδήσεις μπορεί να πει κανείς πως βρίσκει την υποκρισία καμουφλαρισμένη κιόλας.
ΑΝ. ΤΑ