« Η φυλακή της ψυχής »

Tης μαθήτριας Μαλούκου Σόνιας
http://blogs.sch.gr/5gymgala/
Γιατί οι νέοι πάντα θα ονειρεύονται θα ερωτεύονται και θα γράφουν ποιήματα,σε πείσμα των καιρών.
Πάντα οι νέοι θα κάνουν επαναστάσεις και ας τους αμφισβητούμε

Φίλησα ένα τριαντάφυλλο

και καθώς έπεφτε από το χέρι μου,

ψιθύρισε τη θλίψη της βροχής.

Κάθε σταγόνα και μια ιστορία



από τον κόσμο των αγγέλων.
ο στόμα μου κλειστό,

   χιλιάδες χέρια

   το καλύπτουν.

   Σαν πουλί σε κλουβί,

   η ψυχή μου κλαίει για ελευθερία.

   Τα δάκρυα ακολουθώντας

   τα βήματα της βροχής,

  λένε ιστορίες από το ποτάμι των ονείρων

                      .Ανοίγοντας τα μάτια μου

     βλέπω ζωή,

     αναπολώντας τις στιγμές που τ’αστέρια χόρευαν στο σεληνόφως.

     Ανοίγω το δεξί μου χέρι και ένα δάκρυ αγγέλου πέφτει

     και κυλά, κάνοντας τη γη να τρέμει.
Τα δάκρυα φωνάζουν αυτό που δεν μπορεί να πει η ψυχή.

Ένα πουλί σε κλουβί, αργοπεθαίνει επώδυνα.

Δεν έχει φωνή, κλείνει αργά τα μάτια.

Σιωπηλά κλαίγοντας στην καταθλιπτική φυλακή του.

Φτερό φτερό, γίνεται σκόνη.

Με τελευταία και μόνη σκέψη,

τη λαχτάρα του

για ελευθερία.