Ναύπλιο, η πόλη του αντιέρωτα

Το βασικό μας πρόβλημα σύντροφοι και αυτό που προκαλεί σχεδόν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που ταλανίζουν τη ναυπλιώτικη ζωή μας είναι το σεξουαλικό.

Πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούμε. Έχουμε σοβαρή, σοβαρότατη σεξουαλική κρίση στη πόλη μας. Και αυτό επηρεάζει άμεσα και τη ψυχή και το μυαλό μας. Η γενετήσια πράξη δεν αποτελεί εδώ και καιρό ούτε το φόρτε μας ούτε το σήμα κατατεθέν μας.




Είτε αυτή συμβαίνει, είτε δεν συμβαίνει πίσω από τους τοίχους των σπιτιών μας και τα πάμπολλα σημεία ξεμοναχιάσματος που προσφέρει η πόλη, η μυρωδιά και το χρώμα του έρωτα δεν στολίζουν πια τα εξωτερικά ανάκτορα της πόλεως. Το Ναύπλιο είναι πλέον ασεξουάλ.

Τα καμάκια που έσωζαν το πρεστίζ μας ανήκουν πια στο μακρινό παρελθόν. Τα ροζ σκάνδαλα που συνέβαιναν στις τουριστικές επαρχίες της πρωτευούσης και ομόρφαιναν τις ζωές μας έχουν χρόνια να ακουστούν. Τα ταρακουνημένα από σεξουαλική ηδονή αυτοκίνητα που συντρόφευαν τα ερημικά σημεία-γαμηστρώνες της πόλης είναι πλέον μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Λέγεται κιόλας πως οι λίγοι πιστοί του «έρωτος εντός αμαξιδίου» γνωρίζονται πλέον με τα μικρά τους ονόματα και ανταλλάσσουν ενίοτε και φιλοφρονήσεις ανάλογα με το κούνημα του κάρου. Μπουρδέλα επίσημα, ως γνωστόν, δεν έχουμε ενώ κάποια βραβεία περί του ρομαντισμού μας και της ερωτικής μας φύσεως δείχνουν να αφορούν κυρίως τα κατά καιρούς μουσαφίρια μας, παράνομα και μη παράνομα, παρά εμάς τους ίδιους, τους αυτόχθονες ιθαγενείς.

Πέρα όμως από αυτούς τους επιφανειακούς θα μπορούσε να πεί κάποιος λόγους, μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία της πόλης θα έπειθε και τον πιο άπιστο για την σεξουαλική κρίση που διέρχεται το Ναύπλιο.

Η πόλη κατ'ουσίαν γεροντοκρατείται. Σε όλους τους τομείς της ζωής. Η πλειοψηφία των κατοίκων ανήκουν στην ηλικία των –ήντα και άνω πράγμα που πέρα από την επιβολή αραχνιασμένων και βολεμένων εγκεφάλων πάνω στα γούστα μας, μειώνει δραματικά και τον μέσο όρο συχνής σεξουαλικής δράσης των αυτοχθόνων. Οι δόλιοι μεσήλικες και υπερήλικες εκτός από καμιά βολτίτσα μέχρι το Φάρο, ένα τσαγάκι του βουνού, λίγα και προσεγμένα τηγανητά για να μην ανέβει η χοληστερίνη, περιορισμένη ζάχαρη να μην αυξηθεί το ζάχαρο, κουβεντούλα με φίλους, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, ρίχνουν και που και που, εντός ή εκτός γαμήλιας συμβίωσης, με φαρμακευτική ή μη βοήθεια, αναμετάξυ των ή με τη συνοδεία επί μισθώση κορασίδων, και ένα γρήγορο «μνημείο Φιλελλήλων» (σκεφτείτε το σχήμα του μνημείου) μόνο και μόνο για να θυμηθούνε τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς.

Μετά την γεροντοκρατία ακολουθεί κατά πόδας η οικογενειοκρατία. Κλασική ελληνική οικογένεια με παιδιά εν Ναυπλίω. Από 30 ετών και άνωθεν με σκηνές απείρου κάλλους στο ενεργητικό της. Μια μαμά να τσιρίζει στο ατίθασο παιδάκι της στη μέση της Άργους με την υστερία χαραγμένη μέχρι και στις σόλες των φρεσκοαγορασμένων παππουτσιών της. Σεξουαλικώς χορτάτη; Αδύνατο. Ζευγάρια να τσακώνονται με ουρλιαχτά και στριγγλιές και να γίνονται ακουστικό θέαμα σε όλο το τετράγωνο. Σεξουαλικώς ενεργά; Μόνο για λόγους εκδίκησης. Ζευγάρια επίσης παντρεμένα, στα καφέ της Συντάγματος ή αλλού, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι κοιτώντας το κενό, το τίποτα, χωρίς να ρίχνει ματιά ο ένας στον άλλον, χωρίς κανένα συναίσθημα και που και που κάποιος από τους δύο να φωνάζει στο μικρό παιδί που παίζει σε απόσταση για να σπάσει την αμηχανία της στιγμής. Την συνέχεια στο σπίτι την φαντάζεται κανείς μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης μέχρι τον ύπνο τον βαθύ και αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και συμβεί το μοιραίο, θα συμβεί μόνο για βιοσωματικούς λόγους, αν με εννοάτε. Για να φύγουν τα πρώτα, όπως έλεγαν οι παλιότεροι σοφοί της πόλεως.

Εκτός όμως από τις πλειοψηφίες, σεξουαλικά προβλήματα αντιμετωπίζουν δυστυχώς και οι μειοψηφίες.

Αν εξαιρέσεις τις ηλικίες από τα 18 ως τα 24 που είναι κατά κύριο λόγο φοιτητές και μοιράζουν την ερωτική τους αδρεναλίνη σε άλλη γή και σε άλλα μέρη, μας απομένει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού, από τα 24 μέχρι την εις γάμον κοινωνία, που αντιμετωπίζει πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα.

Οι μεν γυναίκες αυτής της ηλικίας, λόγω ορμονικών ανακατατάξεων, μπαίνουν στους ρυθμούς να βρούν το μαλάκα της ζωής τους, τον σπερματοδότη και συνδιαμορφωτή των γονιδίων του μελλοντικού παιδιού τους. Η μητρική αυτή υστερία σοβαρεύει τις γυναίκες, τις κάνει πιο ανακριτικές, πιο δύσκολες και φυσικά πιο κυκλοθυμικές. Παράλληλα όμως το σώμα αναζητά διεξόδους ικανοποίησης οπότε όλες λίγο-πολύ αναζητούν και βρίσκουν κάποιες σταθερές φωλιές ερωτικής δράσεως μέχρι να βρεθεί ο Ένας.

Οι δε άντρες, ανώριμοι και παλιμπαιδίζοντες ως συνηθίζουν να είναι πάντα, αναζητούν τις ερωτικές τους περιπέτειες και αυτοί, αποφεύγοντας όμως όπως ο διάβολος το λιβάνι να θεωρηθούν ο Ένας.

Έτσι έχουμε μια κάπως δύσκολη επικοινωνία μεταξύ των δύο φύλων που περιορίζει σημαντικά την ερωτική τους συμπεριφορά και δράση. Αν το δίδυμο δεν οδηγηθεί σε γάμο κοινωνία, που είναι και ο στόχος της πόλης όλης λόγω της ανικανότητάς της να φανταστεί κάτι άλλο, θα έχουμε απλώς επιφανειακές ερωτικές στιγμές, στιγμές ανειλικρίνειας, υποκρισίας, ανασφάλειας και άλλων πολλών ψυχολογικών συμπτωμάτων εκατέρωθεν.

Και όλα αυτά σε μια πόλη που οι ομοφυλόφιλοί της, εκτός από ελάχιστους θαρραλέους, κρύβονται. Που το μεγαλύτερο μέρος της σεξουαλικής δραστηριότητας συμβαίνει τελικά στα κρυφά, ανάμεσα σε παράνομα αυτόχθονα ζευγάρια και σε γυναίκες ή και ακόμα άντρες, που φοβούνται τι θα πεί η κοινωνία και το θανατηφόρο κουτσομπολιό της γειτονιάς.

Σε μια πόλη που στα μαγαζιά της δεν χορεύει κανείς. Ή αν χορέψει, θα το κάνει με τη μέθοδο της αυτοπροβολής και της επίδειξης. Επιτηδευμένα και ποζέρικα. Χωρίς ίχνος αυθορμητισμού και χαλαρής άφεσης και διάθεσης. Αντιερωτικά και σαρκοβόρα. Ακατάλληλα δηλαδή προς σεξουαλική ολοκλήρωση.

Γιατί ο έρως, ως γνωστόν, για να είναι επιτυχής και να απλώσει στην ατμόσφαιρα τις ευεργετικές του επιδράσεις, χρειάζεται τη σάρκα αφελή και το πνεύμα καθαρό.

Και ενώ η μεν σάρξ, μέσα στην τουριστική παράκρουση, δείχνεται πια σαν γουρνοπούλα που πουλιέται με το κιλό, το δε πνεύμα έχει γεμίσει με πανηγυριώτικα κωλοβακτηρίδια.

Συμβαίνει δηλαδή αυτό το φαινόμενο όπου το πλούσιο λεξιλόγιό μας με την συχνή χρήση των λέξεων «γαμιέσαι», «σε γαμάω» και «άντε γαμήσου» ακούγεται περισσότερο σαν στέρηση ή ευχή και ο «μαλάκας» με την «πουτάνα» του σαν την πλέον βέβαιη και μοναδική μας πραγματικότητα.

Πράγμα όχι δα και τόσο κακό, αρκεί να μην υποκρινόμαστε το αντίθετο.

 http://argolika.gr/index.php/2013-10-18-09-06-46/2013-10-18-09-07-10/2013-10-18-09-09-43/3968-nafplio-poli-antierota
http://palabourtzi.blogspot.gr/

Κείμενο: Mario Vagman
Εικόνα :  Milo Manara