Mια υπέροχη ανάρτηση για το Ναύπλιο και με φοβερές φωτογραφίες,απο την σελίδα ΕΠΑΘΛΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Με βαριά νοσταλγία και έντονη προσμονή κατέβηκα για ολιγοήμερες διακοπές, στον τόπο που έζησα τρια από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Αποφάσισα να επισκεφτώ ξανά όλα εκείνα που αγάπησα και να τα μοιραστώ με όσους καταλαβαίνουν, πως ένας τόπος ξένος κάποιες φορές γίνεται τόπος μας και πως άγνωστοι μέχρι πριν λίγο άνθρωποι, λογίζονται αδέρφια.
Το τοπίο είναι μαγικό μέσα από τις αντιθέσεις του και οι ιστορίες που διηγούνται τα λίθινα παιδιά του, είναι όλες και κάθε μια ξεχωριστά και από ένα μαγικό παραμύθι. Κάποτε ήταν μια βενετσιάνα πριγκίπισσα που μου ψιθύρισε τα κτυποκάρδια και τα ονειροπολήματα της στο Παλαμήδι, κάποια άλλη φορά η κλαγγή των χάλκινων όπλων της μυκηναϊκής στρατιάς που ήχησε στην Τίρυνθα, μετά μια Μιδεάτικη πρωτοχριστιανική καμπάνα κελάηδησε την αγάπη του Κυρίου και κάποτε άλλοτε ένας γεροπλάτανος που είχε ακούσει όλα των οπλαρχηγών τα σχέδια για τον ξεσηκωμό στ΄Ανάπλι, μου τα διηγήθηκε μέσα από τα θροΐσματα των φύλων του….
Αν ήθελα λοιπόν να αρχίσω την περιγραφή των εμπειριών μου για κάθε μια από τις μέρες που έζησα σε αυτή τη γη, μόνο ένα πρόλογο θα μπορούσα αβίαστα και αναπόδραστα να χρησιμοποιήσω. Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη βάλε κλώθο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει….
Άλλωστε μαζί μου συμφωνεί και ο Φώτης Κόντογλου «….η ιστορία τ’ Αναπλιού μοιάζει με παραμύθι».
Πράγματι η θρυλική καστροπολιτεία, προσφέρει τη σαγήνη του μύθου της και όσες φορές και αν έρθω, η θέα του Παλαμηδιού που κρέμεται πάνω στον κάθετα κομμένο βράχο, μου κόβει την ανάσα. Προσεγγίζω την πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους, γνωστό ως Ναύπλιο στους περισσότερους, Ανάπλι για τους ντόπιους. Έχει χαρακτηριστεί μια από τις ερωτικότερες πόλεις της χώρας και θεωρείται πόλη μουσείο. Η ιστορία αυτής της πανέμορφης παραθαλάσσιας νύμφης ξεκινά 5000 χρόνια πριν, καθώς ανασκαφές στην περιοχή της Ακροναυπλίας, έχουν με βεβαιότητα αποδείξει την ύπαρξη οργανωμένου οικισμού. Μεταγενέστερα, κατά την μυκηναϊκή εποχή, θα αποτελέσει το επίνειο των Μυκηνών και θα λειτουργεί για αιώνες ως εμπορικό και στρατιωτικό λιμάνι. Μετά την κατάληψη των Ρωμαίων το Ναύπλιο παρακμάζει, για να ξαναζωντανέψει και να ζήσει μέρες δόξας στα κατοπινά Βυζαντινά χρόνια. Ιππότες πριγκιποπούλες, δούκες, βαρόνοι αλλά και πειρατές, διαδέχτηκαν το δεσποτάτο και για το Ανάπλι, αρχίζει μια παρατεταμένη εποχή περιπετειών αλλά και μεγαλείου.
Αρχικά καταλαμβάνεται από τον Γάλλο πρίγκιπα Βιλεαρδουίνο, αλλά πολύ σύντομα και κάτω από έντονες πιέσεις, παραχωρείται στο Φράγκο δούκα Ντε Λα Ρος. Αυτό σηματοδοτεί την επονομαζόμενη Ά Ενετοκρατία και το Ναύπλιο γνωρίζει μέρες δόξας και μεγαλείου, καθώς ενετικές βούλες και φράγκικα οικόσημα κοσμούν την ιστορία του. Τώρα αρχίζει να τειχίζεται το Παλαμήδι και να συμπληρώνονται τα οχυρωματικά έργα στην Ακροναυπλία, ενώ το λιμάνι οργανώνεται σε δυναμικό εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Οι Τούρκοι αντιλαμβανόμενοι την δυναμική του τόπου, θα αποπειραθούν επανειλημμένα να κάμψουν την ενετική αντίσταση και να πάρουν το Ανάπλι που ανθίσταται σθεναρά, μέχρι που εν τέλει καταλαμβάνεται. Ωστόσο η οθωμανική παραμονή σε αυτή τη φάση είναι πρόσκαιρη. Οι Ενετοί διεκδικούν εκ νέου την κυριαρχία της πόλης και το 1686 καταφτάνει ο Μοροζίνι που γίνεται αποδεκτός ως ελευθερωτής, καθώς οι γηγενείς προτιμούν σαφώς την φιλόκαλη και φιλελεύθερη ενετοκρατία από το τούρκικο διαφέντεμα. Αρχίζει λοιπόν η δεύτερη φάση Ενετοκρατίας και η δύναμη της πόλης εκτινάσσεται. Προχωρούν περαιτέρω τα οχυρωματικά και οικιστικά σχέδια και το λιμάνι μετατρέπεται σε οικονομικό, εμπορικό και διοικητικό κέντρο, σε πυρήνα δηλαδή της δύναμης των ενετών στην ανατολική Μεσόγειο. Το πόσο σημαντικό θεωρείται άλλωστε από τους Ενετούς, φαίνεται και από το όνομα που επιλέγουν να του δώσουν, Napoli di Romania! Τριάντα χρόνια αργότερα, οι Οθωμανοί επιστρέφουν και αυτή τη φορά είναι αποφασισμένοι να μείνουν αρκετά. Με το ξέσπασμα του αγώνα, η πόλη του Ναυπλίου θεωρείται από τον αρχιστράτηγο Κολοκοτρώνη, ζωτικής σημασίας και τα σχέδια απελευθέρωσής του αρχίζουν να ετοιμάζονται άμεσα.
Στις 30 Νοέμβρη του 1822 ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ανδρέα ο τοπικός ήρωας οπλαρχηγός Στάικος Σταϊκόπουλος με τα παλληκάρια του, απελευθερώνει το Παλαμήδι και τρεις μέρες αργότερα η πόλη παραδίδεται στον Κολοκοτρώνη. Οι κάτοικοι ως ευχαριστώ στον άγιο που έκανε το θαύμα του θα χτίσουν εκκλησιά και θα του την αφιερώσουν. Οι εξαιρετικές για τα δεδομένα της εποχής υποδομές που άφησαν στο διάβα τους οι Ενετοί, καθιστούν την πόλη ιδανική για «Έδρα Προσωρινής Διοίκησης της Επανάστασης», ενώ όταν αργότερα το νεοϊδρυθέν κράτος ψάχνει πόλη ικανή να φιλοξενήσει το νέο κυβερνήτη το Ναύπλιο επικρατεί έναντι των λοιπών διεκδικητριών πόλεων. Έτσι 8 Γενάρη του 26, η πόλη γίνεται πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Δυστυχώς η παραδοσιακές έχθρητες και τα αντικρουόμενα μικροσυμφέροντα της ράτσας μας, επιφύλασσαν στο Ναύπλιο και την πικρή μοίρα της δολοφονίας του Καποδίστρια. Αργότερα φιλοξενεί προσωρινά τον πρώτο Βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα, μέχρι που αποφασίζεται από τους Βαυαρούς συμβούλους, η πρωτεύουσα να μεταφερθεί στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου