ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΡΓΟΥΣ!

Από αυτή την σελίδα, έχουμε καυτηριάσει πολλά δημόσια πρόσωπα,και δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας
Ομως πάντα θα επικροτούμε αξιόλογες προσπάθειες
Μπράβο λοιπόν!για την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πράσινου Ταμείου από το Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα «Απόκτηση και Διαμόρφωση Ελεύθερων Κοινόχρηστων Χώρων και Διατηρητέων Κτιρίων 2013», η απόκτηση του διατηρητέου κτιρίου «Οικία Τσώκρη», προϋπολογισμού 237.232,83€.
Σε μια περίοδο πρωτοφανούς κρισης,έχουμε ανάγκη απο το δίδαγμα της ιστορίας,και τον σεβασμό στους ήρωες προγόνους 
ΕΙΔΙΚΑ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ 


Αν και ήταν ένας απλός άνθρωπος με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, επέδειξε πατριωτισμό και συνέβαλε με το δικό του μοναδικό και ιδιοφυή τρόπο στην ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων (Πολιτικών και Στρατιωτικών), ειδικά σε περιόδους όπου ο ένοπλος διχασμός υπονόμευε την τύχη της επανάστασης. Αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισε κατά τη διάρκεια της επανάστασης το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των μεγάλων στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών. Είχε όμως πάντα το θάρρος της γνώμης του και πολλές φορές γινόταν επικριτικός και αυστηρός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όταν θεωρούσε ότι κάποιος ήταν ιδιοτελής και αδιαφορούσε για το σκοπό του αγώνα.

Ενα τετράγωνο πιο κάτω,Με άμεση κατάρρευση κινδυνεύει το σπίτι του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγγιάννη στο Άργος, παρά το γεγονός ότι έχει κηρυχθεί διατηρητέο από το 1982. Οι δικαστικές διαμάχες και η αδιαφορία της Πολιτείας έχουν μετατρέψει το χώρο σε σωρό ερειπίων που αποτελεί πλέον, στέκι τοξικομανών.

Μία δικαστική διαμάχη, μεταξύ του ιδιοκτήτη και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, έχει μπλοκάρει τις όποιες σωστικές παρεμβάσεις, οι οποίες ήδη έχουν καθυστερήσει τραγικά.

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!!

Το σπίτι βρίσκεται σε μία από τις ιστορικότερες περιοχές του Άργους, απέναντι από το ιερό του ναού του Αγίου Ιωάννη, που χτίστηκε το 1829 επί Ιωάννη Καποδίστρια.




ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Δημήτριος Τσώκρης

Διέπρεψε κατά την πολιορκία του Ναυπλίου και κατά την εισβολή του Δράμαλη στην Αργολίδα. Βρέθηκε και σε διάφορους ακροβολισμούς και σε μάχες στο Παλιόκαστρο του Άργους. Στη Μάχη το Αγίου Σώστη όπου φονεύτηκε ο Παπά Αρσένης Κρέστης, ο Τσώκρης αρίστευσε πρώτος φτάνοντας με τους στρατιώτες του από την Αργολίδα και καταλαμβάνοντας τα νώτα των Τούρκων. Μετά από αυτόν έφτασε από το Στεφάνι και το απόσπασμα του Νικήτα, ο Χατσή Χρήστος και άλλοι, και όλοι μαζί σώσανε την έκβαση της μάχης.

Ο Τσώκρης πολέμησε μέχρι που οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την Αργολίδα και την Κόρινθο. Όταν αργότερα ήρθε ο Ιμπραήμ εξεστράτευσε και αυτός κατά των Αράβων υπό την στραταρχία του Κυριάκου Σκούρτη. Στη μάχη που έγινε στους Παλαιούς Αβαρίνους, ο Ιμπραήμ Πασάς πολιόρκησε στενά τους Έλληνες που είχαν κλειστεί στο φρούριο, και οι οποίοι μην έχοντες τροφές, πολεμοφόδια και καμία ελπίδα βοήθειας παραδόθηκαν στον Ιμπραήμ δια συνθήκης παραδίδοντας τα όπλα τους.

Μεταξύ των παραδοθέντων Ελλήνων ήταν και ο Τσώκρης με τους στρατιώτες και καπεταναίους του

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ  Γιάννης Μακρυγιάννης (1797 - 1864) ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, στρατιωτικός και δραστήριο πολιτικό πρόσωπο μετά τη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους· αυτοδίδακτος και οψιμαθής συγγραφέας απομνημονευμάτων (Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη)^[1] απαράμιλλων για το πηγαίο ύφος τους, και λαϊκών αφηγήσεων οραμάτων.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης είχε σημαντική πολεμική δράση. Αγωνίστηκε με θάρρος, σύνεση και προνοητικότητα σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα. Τραυματίστηκε πολλές φορές σε μάχες, με αποκορύφωμα τη μάχη της Αθήνας (Ακρόπολη - Περιοχή Ηρωδείου), όπου σε ένα βράδυ τραυματίστηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια υπεράσπισης ενός συμπολεμιστή του. Συνήθιζε με τα τεχνάσματα και τις στρατηγικές του ανταρτοπολέμου να εξαπατά τον αντίπαλο. Αν και ήταν ένας απλός άνθρωπος με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, επέδειξε πατριωτισμό και συνέβαλε με το δικό του μοναδικό και ιδιοφυή τρόπο στην ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων (Πολιτικών και Στρατιωτικών), ειδικά σε περιόδους όπου ο ένοπλος διχασμός υπονόμευε την τύχη της επανάστασης. Αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισε κατά τη διάρκεια της επανάστασης το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των μεγάλων στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών. Είχε όμως πάντα το θάρρος της γνώμης του και πολλές φορές γινόταν επικριτικός και αυστηρός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όταν θεωρούσε ότι κάποιος ήταν ιδιοτελής και αδιαφορούσε για το σκοπό του αγώνα.