Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Οι... πριμαντόνες και η μαρκίζα

TOY ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΜΨΙΑ

 Με αφορμή τον νέο κύκλο διαλόγου για την προσπάθεια ανασύνταξης της λεγομένης Κεντροαριστεράς, ανασύρονται μνήμες από τη μακρά περίοδο εσωτερικών αντεγκλήσεων και διαιρέσεων, που τη συνοδεύει σχεδόν σε κάθε της βήμα. Οι ιστορίες αμέτρητες με τις διηγήσεις των πρωταγωνιστών κάθε εποχής να καταλήγουν συχνά στο συμπέρασμα πως η... κατάρα της διάλυσης αυτού του πολιτικού χώρου είναι χαραγμένη στο DNA του και ως εκ τούτου κάθε απόπειρα είναι εκ των προτέρων φαλκιδευμένη με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Τα κεντρικά πρόσωπα και οι ρόλοι τους διαχρονικά δεν δίνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για την προοπτική του εγχειρήματος. Αλίμονο όμως αν οι αμαρτίες και οι αβαρίες του παρελθόντος καθορίσουν και ακόμη χειρότερα στιγματίσουν κάθε απόπειρα να βρεθεί ένας κοινός τόπος για να υλοποιηθεί έστω με δειλά βήματα η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης.


Το κείμενο των «58», για παράδειγμα, μέσα στην αναγκαία άλλωστε γενικότητά του δίνει μια εξαιρετική ευκαιρία σε όλους να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να μιλήσουν ανοικτά για το τι θέλουν και τι δεν θέλουν τώρα και στο μέλλον. Οσοι πράγματι εννοούν για παράδειγμα τις κατά καιρούς δηλώσεις τους για την πολιτική ενότητα και οργανωτική ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν έχουν παρά να το αποδείξουν εμπράκτως στη δημόσια συζήτηση που ξεκίνησε. Αν πάλι η επιλογή τους είναι η περιχαράκωση στους υφιστάμενους κομματικούς σχηματισμούς και η πορεία προς την καταστροφή με κορόνες ενότητας και πράξεις διαίρεσης, τότε κάτι δεν έχουν αντιληφθεί σωστά.
Η χώρα σε κρίση και η κοινωνία σε διάλυση δεν αντέχουν πριμαντόνες που μαλώνουν για τα... φώτα και το γράμμα στη μαρκίζα, όταν μάλιστα η πελατεία μένει μακριά από τη βιτρίνα και ακόμη σπανιότερα επισκέπτεται το εσωτερικό του καταστήματος.
Η ανάγκη για επαναθεμελίωση της Δημοκρατικής Παράταξης είναι υπαρκτή και οι πολίτες που κινούνται σε αυτόν τον χώρο δεν αντέχουν την ασφυξία των δυο πόλων (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ) και ζητούν διέξοδο με γενναιόδωρες κινήσεις και πρωτοβουλίες από όλους ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα. Ο χρόνος πιέζει απελπιστικά, αλλά υπάρχει. Μέχρι τις ευρωεκλογές η διαδρομή είναι σύντομη αλλά και αρκετή για όσους θέλουν πράγματι να συμφωνήσουν σε ένα τουλάχιστο βήμα προσέγγισης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: