*O Θοδωρής Π. Παπαθεοδώρου είναι Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. .
Σε όλη αυτή την περίοδο της κρίσης δεν (εισ)ακούστηκε ο λόγος των πολιτών, αλλά καταγράφηκε μόνο ο πολιτικός ή ο δημόσιος λόγος, ένας λόγος προετοιμασίας της κοινής γνώμης για τα χειρότερα. Η φωνή της κοινωνίας σε κρίση διαμεσολαβήθηκε από τα πλέον απίθανα ηχεία, αλλά δεν αρθρώθηκε με δύναμη τελικά, παρά το γεγονός ότι είναι τόσο έντονη και διάχυτη στην καθημερινή ζωή. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η Ελλάδα όσων για χρόνια συμμετείχαν στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και από την άλλη, όσων σιτίζονταν από τα ψιχία μιας δάνειας ανάπτυξης. Η Ελλάδα όσων επί δεκαετίες πλημμύρισαν τους ανά τον κόσμο φορολογικούς παραδείσους, αποφεύγοντας την εγχώρια φορολόγηση και η άλλη, αυτή των πολλών που ανέμεναν το εκκαθαριστικό της εφορίας για να προγραμματίσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους.
Η Ελλάδα όσων παρήγαγαν την κρίση και η άλλη Ελλάδα όσων υπηρέτησαν το δημόσιο συμφέρον. Η Ελλάδα των ομοτράπεζων της όποιας εναλλασσόμενης εξουσίας και ηγεσίας και η Ελλάδα όσων δεν πήγαν ποτέ σε κανένα «πάρτυ». Η Ελλάδα των θεωρητικών της θυσίας και η άλλη Ελλάδα, η οποία μεταβλήθηκε σε λίγους μήνες σε Ιφιγένεια της κρίσης. Η Ελλάδα των επαγγελματιών των πάσης φύσεως κονδυλίων και προγραμμάτων και η άλλη Ελλάδα της «μαθητείας» και της υποκατάστασης της ανεργίας με βραχύχρονες πελατειακές υποσχέσεις. Η Ελλάδα, τέλος, των υπουργών και των αξιωματούχων, οι οποίοι ακόμη και σήμερα σχολιάζουν ως παρατηρητές την πραγματικότητα αντί να την αλλάζουν και η άλλη Ελλάδα των μισθωτών και των συνταξιούχων που την υφίστανται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου