Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

οργή για την απίστευτη κτηνωδεία

ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΩ ....ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Με το ποσό των 3.000 ευρώ έχει επικηρυχτεί στην Κρήτη το «ανθρωπόμορφο κτήνος» που αποφάσισε να επιβεβαιώσει τον... ανδρισμό του θανατώνοντας με φρικιαστικό τρόπο ένα ανυπεράσπιστο σκυλί. Η πρωτοφανής αγριότητας κτηνωδία συνέβη στο χωριό Ροδωπού του δήμου Χανίων και έχει προκαλέσει την οργή των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, που δηλώνουν αποφασισμένοι να φτάσουν στα ίχνη του -χωρίς αμφιβολία- ψυχικά διαταραγμένου δράστη. Το σκυλί βρέθηκε την Τρίτη από κάποιον περαστικό οδηγό που δεν πίστευε στα μάτια του όταν το αντίκρισε νεκρό στη μέση του δρόμου μέσα σε λίμνη αίματος. Ο δράστης είχε δέσει σφικτά με χοντρό σύρμα τα πίσω πόδια του άτυχου ζώου και το είχε σύρει με το αυτοκίνητό του αναπτύσσοντας μάλιστα μεγάλη ταχύτητα και διανύοντας πολλά χιλιόμετρα, αφού το σκυλί βρέθηκε με το κεφάλι του διαλυμένο, ενώ έφερε πολύ βαριές πληγές σε όλο το σώμα και το δέρμα του είχε... εξαφανιστεί. Ο δράστης είναι άκρως επικίνδυνος, αφού μπορεί να επαναλάβει την πράξη του στον γείτονά του, στη γυναίκα του ή στο παιδί του.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Αλυσιδωτά κρούσματα υποβάθμισης

Αλυσιδωτά κρούσματα υποβάθμισης

...και αυθαιρεσίας στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο της ΤρίποληςΔεν χωρά καμία αμφιβολία ότι στην παρούσα φάση το Παναρκαδικό Νοσοκομείο της Τρίπολης βιώνει μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας του. Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό θα συμβεί, σε μία περίοδο κατά την οποία στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, έχουν τοποθετηθεί πολιτικά πρόσωπα τα οποία έλκουν την καταγωγή τους από την Αρκαδία. Τα προβλήματα του Παναρκαδικού Νοσοκομείου δεν αποτελούν μία αυθαίρετη προσωπική εκτίμηση. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τη συσσώρευση προβλημάτων και τα οποία απειλούν να υποβαθμίσουν τον ρόλο και την εικόνα του Νοσοκομείου. Πιο συγκεκριμένα: Επί Κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας, στο Νοσοκομείο της Τρίπολης εμφανίστηκαν -για πρώτη φορά από την ημέρα που ξεκίνησε να λειτουργήσει- ράντζα στους διαδρόμους του και τούτο οφείλεται στον κακό σχεδιασμό που προηγήθηκε και ο οποίος προέβλεπε την μείωση των κλινών του νοσηλευτικού ιδρύματος, κατά σχεδόν 35%, χωρίς να προβλέπεται πουθενά με ποιον τρόπο θα αναπληρωθούν αυτές οι «χαμένες» κλίνες. Αποτέλεσμα ήταν να κάνουν την εμφάνιση τους ράντζα τα οποία αποτελούν φυσικά ντροπή για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ασφαλώς, το πρόβλημα θα μπορούσε να διευθετηθεί, αν οι κυβερνώντες είχαν την πολιτική βούληση να μεταφέρουν προσωρινά –και έως ότου κατασκευαστούν οι νέες κτιριακές εγκαταστάσεις- τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας της Περιφέρειας Πελοποννήσου σε κάποιο άλλο χώρο, «απελευθερώνοντας» χώρους του Νοσοκομείου. Χώροι του Νοσοκομείου θα μπορούσαν να «απελευθερωθούν» και με την μεταφορά –και όχι κατάργηση- του 411 Στρατιωτικού Νοσοκομείου, όπου ως γνωστόν στεγάζεται στο «Παναρκαδικό». Η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου, θα επιτευχθεί να κατόπιν συνεννόησης ανάμεσα στα Υπουργεία Υγείας και Εθνικής Άμυνας. Προς το παρόν, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον για να βρεθεί μία λύση και να πάψει να «εξευτελίζεται» ο ασθενής του Παναρκαδικού Νοσοκομείου, ο οποίος νοσηλεύεται το 2008 σε ράντζα… Υπάρχουν σοβαρές κακοτεχνίες στις εργασίες αναδιαρρύθμισης του Νοσοκομείου, μάλιστα ο ίδιος ο Διοικητής του νοσηλευτικού ιδρύματος έχει παραδεχθεί δημοσίως ότι αναγκάστηκε να «ξηλώσει» έναν ολόκληρο διάδρομο μίας κλινικής… Επιπλέον, εργαζόμενοι του Νοσοκομείου έχουν καταγγείλει στα ΜΜΕ μία σειρά από κακοτεχνίες, με τη σημαντικότερη εξ αυτών ότι εργάζονται σε χώρους εργασίας στους οποίους έχει «μπαζωθεί» η έξοδος κινδύνου. Σε όλα αυτά τα προβλήματα, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, αντί να προβληματιστεί και να προσπαθήσει να τα επιλύσει, ακολουθεί ατελέσφορες πρακτικές, προχωρώντας ένα βήμα ακόμα παραπέρα, καλώντας σε απολογία τους εργαζόμενους που προχώρησαν σε αυτές τις δημόσιες καταγγελίες. Πρόκειται για προφανής απόπειρα εκφοβισμού των εργαζομένων, οι οποίοι τόλμησαν να αναδείξουν ζητήματα τα οποία αφορούν την ασφάλεια και τις συνθήκες εργασίας τους. Το αποκορύφωμα όλων εκείνων των στοιχείων τα οποία αποδεικνύουν ότι η πολιτική που ακολουθείται σήμερα, υποβαθμίζει το Παναρκαδικό Νοσοκομείο, είναι η απόφαση να ανεγερθεί ακριβώς δίπλα από αυτό, ένα κτίριο για να στεγαστεί μία ψυχιατρική κλινική. Σύμφωνα με την μελέτη αυτού του έργου, αρχικά θα ανεγερθεί ένα κτίριο το οποίο θα είναι διόροφο, θα έχει όμως βάσεις για να μετατραπεί μελλοντικά σε κτίριο έξι ορόφων! Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ένα κτίριο έξι ορόφων, δεν θα επιτρέπει στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο να έχει πρόσβαση ούτε στον ήλιο, ούτε στον αέρα. Θα δημιουργηθεί μία αποπνικτική κατάσταση η οποία είναι δεδομένο ότι θα αποβεί εις βάρος των νοσηλευομένων του Νοσοκομείου. Ενάντια της ανέγερσης αυτού του κτιρίου, λίγα μέτρα δίπλα από το Παναρκαδικό Νοσοκομείο, έχουν ταχθεί η Αρχιτεκτονική Επιτροπή της Πολεοδομίας, οι ιατροί του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, καθώς και οι γιατροί και οι εργαζόμενοι του Παναρκαδικού Νοσοκομείου. Η αντίδραση είναι καθολική και αυτό στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς το Υπουργείο Υγείας και τη διοίκηση του Νοσοκομείο ότι πρέπει να επανεξεταστεί η χωροθέτηση του ψυχιατρικής κλινικής. Παρά ταύτα όμως οι διοικούντες εμμένουν στις επιλογές τους, αδιαφορώντας για τα προβλήματα τα οποία θα δημιουργηθούν –μετά βεβαιότητας- τα επόμενα χρόνια στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να κινδυνεύει με απένταξη το έργο της κατασκευής ψυχιατρικού τομέα στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο (πρόγραμμα «Ψυχαργώς»), κάτι για το οποίο θα έχει την απόλυτη ευθύνη η σημερινή Κυβέρνηση. Μοναδική θετική ένδειξη είναι η υπερπροσπάθεια γιατρών, νοσηλευτών και υπαλλήλων του Παναρκαδικού Νοσοκομείου οι οποίοι εργαζόμενοι κάτω από εξαντλητικά ωράρια εργασίας –εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων σε θέσεις εργασίας- πάσχουν, προκειμένου να προσφέρουν επαρκείς υπηρεσίες στο νοσηλευόμενο. Συμπερασματικά: Δυστυχώς, το Παναρκαδικό Νοσοκομείο της Τρίπολης αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η πολιτική της ΝΔ οδηγεί σε περαιτέρω υποβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και παράλληλα ενισχύει εμμέσως τον ιδιωτικό τομέα υγείας. Στο Υπουργείο Υγείας και στη διοίκηση του Νοσοκομείου της Τρίπολης οφείλουν να εργαστούν προς την κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων, αφού πρώτα αφουγκραστούν την τοπική κοινωνία, την οποία έως σήμερα αγνοούν με τρόπο προκλητικό, καλλιεργώντας ένα κλίμα αυθαιρεσίας και μία αντίληψη αυταρχισμού που επιβάλλουν άμεση έκφραση καταδικαστέας δημόσιας γνώμης. Νατάσα Γ. Πετρούλια Δικηγόρος – Ποινικολόγος τ. Νομαρχιακή Σύμβουλος Αρκαδίας Πανεπιστημίου 44 - 106 79 Αθήνα Τηλ.: 210 36 06 635 - 69 77 59 43 21 www.petroulianatasa.wordpress.com email – epetroulia@ote.gr

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ

http://www.ioas.gr/
http://www.ioas.gr/ Αφορμή για την ίδρυσή του αποτέλεσε η τραγική, άδικη απώλεια ενός νέου, πολλά υποσχόμενου στο χώρο της τεχνολογίας και της δημοσιογραφίας, χαρισματικού ανθρώπου. Ο Πάνος Μυλωνάς, τεταρτοετής φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και συντάκτης του ειδικού Τύπου του αυτοκινήτου έχασε τη ζωή του σε ηλικία 22 ετών σε τροχαίο ατύχημα το μεσημέρι της 22ας Μαρτίου 2004 ενώ πήγαινε να παρακολουθήσει τα μαθήματά του στην Πάτρα. Σύμφωνα και με την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του που καθιέρωσε ήδη υποτροφία στη μνήμη του «υπήρξε φοιτητής εξαίρετου ήθους, πολλά υποσχόμενος στο χώρο της τεχνολογίας και της δημοσιογραφίας, ιδιαίτερων ικανοτήτων, με πολλαπλά ενδιαφέροντα και η απώλεια του αποτέλεσε πλήγμα για την Πανεπιστημιακή Κοινότητα». Ας σημάνει ο άδικος χαμός ενός νέου με αξίες, με σεβασμό στον άνθρωπο και αγάπη για τη ζωή, την έναρξη της ενεργού συμμετοχής. Ας γίνει η απώλεια του Πάνου Μυλωνά αφορμή για λιγότερους θανάτους στους δρόμους. ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΣΟΒΑΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΝΘΗΡΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΑΜΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟ ΕΙΜΕ ΓΑΙΔΟΥΡΙ http://www.streetpanthers.gr/ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ www.anemos5.blogspot.com

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

αιτήματα των κρατουμένων

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΜΕ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ http://www.keli.gr/ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΧΕΤΙΚΑ Είμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των κρατουμένων και τις κινητοποιήσεις τους. Παλεύουμε μαζί τους για βελτίωση των συνθηκών κράτησης, για αποποινικοποίηση αδικημάτων, για την αποαυστηροποίηση των ποινών, για την αποσυμφόρηση των φυλακών, για την τήρηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ

Online petition - τα παιδιά δεν φταίνε Έπιασα το ένα της χέρι προσπαθώντας να ψηλαφήσω σφυγμό. Τίποτα... Το άλλο είχε πάρει μια παράξενη θέση, διαλυμένο από τα πολλά κατάγματα. Διαλυμένο σε πολλά σημεία ήταν και το ένα της πόδι. - Έφη, Έφη, μίλησέ μου, φώναζε συνεχώς ο οδηγός, που παρέμενε εγκλωβισμένος στη θέση του. - Και όμως ζει! Ψηλάφησα τη μηριαία αρτηρία! Τα δάκτυλά μου είχαν αισθανθεί ένα μαλακό κτύπημα, έναν αδύναμο σφυγμό! - Η κοπέλα αιμορραγεί, φώναξα. Πρέπει αμέσως τώρα να της δώσουμε ό,τι έχουμε από υγρά στη φλέβα. Στράφηκα προς έναν νεαρό πυροσβέστη: - Μήπως έχετε ορούς μαζί σας; - Όχι, γιατρέ μου, τι να τα κάνουμε εμείς αυτά; Κοίταξα τον αστυνομικό: - Εσείς, κανέναν ορό, κάτι... - Όχι, όχι, είπε, κουνώντας το κεφάλι του. - Η κοπέλα χάνεται, είναι κρίμα, μπορεί να σωθεί... Πρέπει κάτι να κάνουμε... Γύρισα με απόγνωση το βλέμμα γύρω μου. Και άλλο περιπολικό, ένα τηλεοπτικό συνεργείο, μα πουθενά ασθενοφόρο. Και η ώρα περνούσε, το κρύο γινόταν ανυπόφορο. Ο σφυγμός πια ακουγόταν με δυσκολία, κάπου κάπου... Κάποτε ακούστηκε σειρήνα ασθενοφόρου. Έφθασε, σταμάτησε δίπλα στους τραυματίες. Το πλήρωμα, ένας μεσόκοπος οδηγός και μια νεαρή τραυματιοφορέας. Με γρήγορες κινήσεις, ο οδηγός έβγαλε ένα κοινό φορείο και μας έδωσε επιτακτικά το σύνθημα: - Βάλτε ένα χεράκι να βάλουμε την κοπέλα πάνω. Τα έχασα! Περίμενα το ασθενοφόρο της σωτηρίας και διαπίστωνα πως μάλλον για φορτηγό μεταφοράς υ λικών επρόκειτο. - Δεν θα κάνετε τίποτα, φώναξα με όση δύναμη μου είχε απομείνει. Φέρτε μου πρώτα ό,τι ορό έχετε. Η νεαρή τραυματιοφορέας, με χέρια που άρχισαν να τρέμουν, μου έφερε ύστερα από πολύ ψάξιμο έναν ορό. Την κοίταξα με απορία. - Θα πρέπει να μου δώσεις και τον καθετήρα για την φλέβα, φώναξα. - Μη φωνάζεις, βρε γιατρέ, ένα απλό ασθενοφόρο είμαστε, μου λέει ο οδηγός. Δεν είμαστε κινητή μονάδα! Ο καθετήρας μπήκε, θα έπρεπε όμως να στερεωθεί με λευκοπλάστη. Χρόνος πολύς να βρεθεί, αλλά και να κοπεί δύσκολα από τα καλυμμένα με γάντια χέρια της νοσοκόμου. Επιτέλους, ο ορός άρχισε να τρέχει στη φλέβα. - Βάλτε τώρα ένα χεράκι, επανέλαβε, συγκαταβατικά αυτή τη φορά, ο οδηγός του ασθενοφόρου. - Άφησε το φορείο αυτό και φέρε μου, αν έχεις, το άλλο, εκείνο που είναι ειδικό για να σηκώνει τους τραυματίες. Με τη βοήθεια του φορείου αυτού, σηκώσαμε την Έφη και την μεταφέραμε μέχρι το ασθενοφόρο. Ο απεγκλωβισμός. Γυρίσαμε στο κατεστραμμένο αυτοκίνητο. Και τα δύο πόδια του οδηγού είχαν σφηνωθεί κάτω από το τιμόνι και ο απεγκλωβισμός του ήταν εξαιρετικά δύσκολος. Οι πυροσβέστες έκοψαν το κάθισμα και σιγά σιγά καταφέραμε να απελευθερώσουμε και τον οδηγό. Ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά, περιμένοντας τώρα και δεύτερο ασθενοφόρο. Πουθενά βέβαια οροί, πουθενά παυσίπονα, μόνο το πέτσινο σακάκι ενός πυροσβέστη βοηθούσε τον τραυματία στο ρίγος του πόνου και του κρύου. Αβοήθητοι. Αστυνομικοί και πυροσβέστες χωρίς καμία εκπαίδευση, χωρίς κανέναν εξοπλισμό, αντιμέτωποι καθημερινά με αναρίθμητα δυστυχήματα. Ασθενοφόρα που χρειάζονται ώρα πολλή για να φθάσουν στο σημείο του τροχαίου. Και πληρώματα που αγνοούν, που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τον τραυματία. Που δυστυχώς, το μόνο που κάνουν είναι να καταβάλουν φιλότιμη προσπάθεια για την ταχύτερη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Όμως η ζωή σώζεται τα πρώτα λεπτά μετά το δυστύχημα. συνειδητοποίησα κάτι που άκουγα, έτσι, κάπως αόριστα: Άνθρωποι ξεψυχούν στην άσφαλτο, άδικα, αβοήθητα, ανεξήγητα. Άνθρωποι σακατεύονται κουβαλώντας σε όλη την υπόλοιπη ζωής τους βαρύτατες σωματικές και ψυχικές αναπηρίες.
Ασθενοφόρα που χρειάζονται ώρα πολλή για να φθάσουν στο σημείο του τροχαίου. Και πληρώματα που αγνοούν, που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τον τραυματία. Όμως, η ζωή σώζεται τα πρώτα λεπτά μετά το δυστύχημα
www.anemos5.blogspot.com