Τα παιδικά όνειρα παγωμένα.και ξεπουλημενα ζητιανεύουν για ένα ψίχουλο αγάπης προδομένα..αλλά πάντα θα είναι αργά..
Και εκεί που τα ερειπωμένα σπίτια χάσκουν στους γκρεμούς
ομίχλη σκεπάζει τις
παγωμένες ανάσες
εργάτες αγκομαχώντας
τραβάνε για τα εργοστάσια
αγρότες ποτίζουν την
γη και γεμίζουν ευωδιές
ένα παιδικό χαμένο
βλέμμα χάσκει μες στο κρύο
Αμίλητο ,ακίνητο σαν
φάντασμα που ξεπετάχτηκε από το
χρονοντούλαπο της ιστορίας,
Αυτό είναι εκεί
σταματημένο στο χρόνο και στον τόπο
Μετά από διχόνοιες
πολέμους πείνες εμφυλίους προδοσίες,δεν θυμάται τίποτα.δεν νοιώθει τίποτα
Ξύπνησαν τα
σιδερένια τέρατα,σκίζουν τα αυτιά οι
ερπύστριες στους δρόμους
Κλείνουμε τα αφτιά
μας στους φόβους .αλλά ουρλιάζουν,μας σπάνε τα τύμπανα
Ολοι τρέχουν να
σωθούν.απόν την Ζωή τον Θάνατο,αυτά που τους κυνηγούν κάθε μέρα κάθε ώρα κάθε
στιγμή
Τους κυνηγαει η
κατάρα του χρόνου,και δεν μπορούν ούτε να σταθούν να κλάψουν τους νεκρούς
